Microsoft Word shaytanat1 ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
61
bo‘yniga oldi. Namozov begunoh. Sizga shuni aytgani kiruvdim. Ovora bo‘lib qog‘oz titib 
yurmang. Omon bo‘ling, oshna. 
— Direktor tuhmat qilgan bo‘lsa... 
— Bu yog‘i bilan ishingiz bo‘lmasin, — yigit shunday deb, chiqib ketdi. 
Zohid qanday o‘yin bo‘layotganini bilolmay hayron qoldi. 
3 
 
— Namozov!  
Dilgir o‘tirgan Sharif soqchining amrli ovozini eshitib o‘rnidan qo‘zg‘oldi. Qamoqxonada 
ezilib o‘tirish durustmi yo tergovchi bilan uzundan-uzun suhbat qurishmi — bilmasdi. 
Tilla tishlari sug‘urib olingan odam ihrashlarini bas qilgan, ammo uning zorli ovozi 
Sharifning quloqlariga muhrlanib qolgan edi. Kap-katta erkak odamning so‘yishga 
mahkum etilgan buqaday o‘kirishi, so‘ng tul xotinday piqillab yig‘lashi, keyin omonatini 
topshirishga qasd qilgan, so‘nggi nafaslari bilan ihranayotgan bemor kabi ovoz chiqarishi 
faqat Sharifga atalganday edi. U bo‘kirganda ham,  yig‘laganda, ihranganida ham 
Sharifga «Ko‘rib qo‘y, sening boshingga ham shu tushadi. Seni azoblashdan  avval 
menda tajriba o‘tkazishyapti. Sening tilla tishlaring yo‘q, itdan battar xor bo‘lasan», 
deganday bo‘lar  edi. Sharif uchun bir narsa qorong‘i — bu odam jon azobida 
ingrayaptimi yo mol achchig‘idami? Har holda tillaning narxi hozir falon pul... 
«Ish kuni» qarta o‘ynidan iborat bo‘lgan odamlar esa o‘z yumushlari bilan band. 
O‘rtadagi bir tutam pul  go‘yo shu qamoqxonadagilar taqdiri yozilgan hukm qog‘ozi. O‘y 
surib yotgan, bir-biri bilan past ovozda gaplashib qo‘yayotgan, qattiq yostiqqa yuzini 
bosib pinhona yig‘layotgan katta-kichik erkaklarning har biri istalgan paytda pul o‘rniga 
tikilishi mumkin. Bu yerdagi  mahbuslarning ishlari ham tergovda. Sudgacha hali  fursat 
bor. Qimor o‘ynovchilar tergovchi va hakamlarga nisbatan tez ishlaydilar. 
Sharif o‘ziga atalgan hukm va ijroning qanday bo‘lishini o‘ylab, ezilib o‘tirganidi, soqchi 
uni chaqirdi. Sharif yarim ochiq eshikka yaqinlashib orqasiga o‘girilib qaradi: 
burchakdagilarning u bilan ishlari yo‘q, muhim muammoni hal etolmay garang 
bo‘layotgan olimlar kabi jim o‘tirishibdi. Go‘yo soqchining ovozini eshitishmagan, go‘yo 
Sharifni qulog‘igacha qarzga botirishmagan. Hatto ko‘ngil uchun ham  bir qayrilib qarab 
qo‘yishmadi-ya! 
Soqchi dahlizdagi sherigiga Sharifni topshirib, o‘zi eshikni sharaqlatib yopdi. Sharif temir 
zinalardan pastga, undan hovliga chiqdi. U tergovchi bilan  uchrashuvga hozirlangan edi. 
Soqchi Sharifni ikkita stol qo‘yilgan chog‘roq xonaga boshlab kirdi. Qaldirg‘och mo‘ylovli 
yigit Sharifga faqiriga mensimay qaragan podsho kabi ilkis nazar tashlab qo‘ydi. 
Podsholar bunday paytda faqirning ta’zim bajo aylashini, tiz cho‘kishini, tizzalab yurib 
kelib oyoqlarini o‘pishlarini kutganlar. Bu mo‘ylabli yigit qadim shohlarning faqat 
nazarinigina olgan, qolgan udumlardan «feodal sarqiti» sifatida voz kechgan deyish 
mumkin emas. Agar Sharif hozir tiz cho‘ksa, faqirga  lozim bo‘lgan ishlarni bajarsa, bu 
«ko‘ngli bo‘sh» azamat yigit yo‘q demasdi. Har holda bu yigitning o‘zi hukmdor 
bo‘lmasa-da, qarashlari va aytar so‘zi shohona edi. 
— Namozov,  siz  ozodsiz. Ayblaringiz  isbotlanmadi. 
Sharif prokuratura tergovchisi bilan suhbatdan keyin «bu bir anglashilmovchilik bo‘lsa 
kerak, tekshirib chiqarib yuborishadi», deb umid qilgan edi. Qamoqxona eshigi har 
ochilganda yo soqchi tirqishdan mo‘ralaganda «meni chaqirisharmikin», deb najot ko‘zi 
bilan qaragan odam «Siz ozodsiz» degan so‘zni eshitib ishonmadi. «Siz falon jinoyatni 
qilishda ayblanasiz» deyish ham, «Siz ozodsiz!» deyish ham  shunchalar osonmi? 
Dunyoning lazzatini faqat  ilm bilan shug‘ullanishda va oqibatda nimadir kashf etishda 

---

Shaytanat (1-kitob). Tohir Malik