Microsoft Word saodat asri 3 ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
83
ҳузурига боришга тайёрланарди, сўнгги нафаси қолган эди. 
— Жаннат сафари муборак, эй Язид! — деб кўнгил сўрашди. 
Балки Язид бу сўзни эшита олмагандир! Лекин 6ошида турган отаси Хотиб жаҳл билан: 
— Жаннат деганингиз нима ўзи?! Бир кўкарган боғча холосми?! Валлоҳ, ўғлимни 
алдадингиз, унинг ҳаётига зомин бўлдингиз, — деди. 
Хотибнинг бундай муомаласи унинг имон нуридан бенасиб қолганини билдирарди. 
Зиёратчилар бу ердан ҳам ғамгин ҳолда чиқиб кетишди. 
* * * 
Расулуллоҳ (с.а.в.) Хузайфани ёнларига чақирдилар. Жангда бир хато туфайли ўлдирилган 
отаси учун фидя бердилар. Аммо Хузайфа ўзига берилган у нарсалардан ҳеч бирини олиб 
қолмади, садақа қилиб тарқатди. 
Бир куни Расулуллоҳ (с.а.в.) Жобир ибн Абдуллоҳни кўриб қолдилар. У жуда ҳам ғамгин 
эди. Ҳамон шаҳид бўлган отасини унутолмасди. 
— Сени маҳзун кўряпман, эй Жобир. 
— Эй Оллоҳнинг расули, биласиз, отам ўлдирилди. Қарамоғимда сингилларим бор. Бунинг 
устига, отамнинг қизлари ҳам менинг бўйнимда қолган. 
— Оллоҳ таоло билан отанг ўртасида ҳеч қандай пардасиз — очиқ бўлиб ўтган суҳбат 
ҳақида хабар бери шимни истайсанми? 
— Истайман, эй Расулуллоҳ! 
— Оллоҳ таоло бундай деди: «Эй бандам, тила тилагингни, бажо келтирай». «Оллоҳим, 
сендан тилагим, мени яна дунёга қайтар. Сенинг йўлингда иккинчи марта шаҳид бўлишни 
хоҳлайман». «Шу қарорим қатъийки, ўлганлар бошқа қайтмайдилар!» «Раббим, ундай бўлса, 
орқамда қолганларга ҳолимдан хабар бер!» Шундан сўнг, Оллоҳ таоло ушбу ояти карималарни 
нозил қилди: 
«Оллоҳ йўлидаги жангда ўлдирилган зотларни ҳаргиз ўликлар деб ўйламанг! Йўқ, улар 
тириклардир! У зотлар Оллоҳ Ўз фазлу карами билан берган неъматлардан хушнуд ҳолларида 
бахраманд бўлмоқдалар ва ҳали ортларидан етиб келмаган биродарларига ҳеч қандай хавфу 
хатар йўқлиги ва ғамгин бўлмасликлари ҳақида хушхабар бермоқдалар. Улар Оллоҳ томонидан 
бўлган неъмат ва фазлу карам ҳақида ҳамда ўзларига жароҳат етганидан кейин ҳам Оллоҳ ва 
расулига бўйсунган мўминларнинг ажрмукофотини Оллоҳ зое қилмаслиги ҳакида хушхабар 
берадилар». (Оли Имрон, 169-171).