Microsoft Word saodat asri 3 ziyouz com doc

 
* * * 
Мушриклар ҳандақни кўриб бир оз довдирашгаи бўлса ҳам, бироқ «Нима ҳам қилардик, 
насибамиз қўшилмаган экан, қайтиш керак», дейиш учун келишмаган эди Мадинага. 
Бинобарин, йўлини топиб ҳандакдан ўтишга ва жанг қилишга қарор беришди. Бир неча кун 
ўтсин деб фурсат пойлашди, ораорада ҳужумлар уюштиришди. Лекин ҳар гал мусулмонларнинг 
отган ўқ ва тошларига дуч келиб оркага қайтишди. 
Уҳуд жангининг таниқли қўмондони Холид ибн Валид вақтни бекор ўтказмаслик учун 
отлиқ аскарлари билан бир неча марта ҳужумга ташланган бўлса ҳам, ҳатто у ҳам бир иш 
чиқара олмади. Бироқ ўқлар ва тошлар отиб, кичиккичик тўқнашувлар бўлиб турарди. 
 
* * * 
Мушрикларнинг ҳужумидан кейин аёллар ва болалар шаҳар ичидаги катта 
мусофирхоналарга жойлаштирилди. Машҳур шоир Хассон ибн Собит ҳам уларнинг ёнида 
қолди. 
Бир куни аёллар жойлашган бино атрофида Қурайза яҳудийларидан у ёқбу ёққа аланглаб 
юрган бир киши кўринди. Яхши ниятда айланиб юрмагани аниқ эди. Расулуллоҳнинг аммалари 
Сафиййа унинг бу юришини ёктирмади. 
— Эй Хассон, бор, шу одамни ўлдир! — деди. Хассон ғалати қараш қилди: 
— Бундай иш қўлимдан келса, сизлар билан бирга Қолармидим? 
Сафиййа уни кўп қистамади. Хассон бирор урушда қатнашмаган, ҳеч сафарга чиқмаган, 
чиқолмайди ҳам. Тили қилич каби кескир, аммо қўли қилич тута олмасди. 
Иш ўзига қолганини ҳис қилган Абдулмутталибнинг жасур қизи рўмолини яхшилаб ўради, 
қўлига бир таёқ олди, эшикни очиб кўчага чиқди. Аста-секин бориб, «чақирилмаган меҳмон» 
нинг бошига таёқ билан туширди. У одам нима бўлганини ҳам билолмай ер тишлади. 
 
* * * 
Расули акрам (с.а.в.) душман кучлари ялпи ҳужум бошламасидан олдин қандай бўлмасин 
уни кучсизлантирмоқчи бўлдилар. Одам юбориб, Фазора қабиласининг раислари Уйайна ибн 
Хисн билан Хорис ибн Авфни ҳузурларига чақиртирдилар. Раислар ҳаётларипинг 
кафолатланганига ишонч ҳосил қилгач, келишди. Пайгамбаримиз улардан: 
— Мадинанинг дала ва боғларидан чиқадиган маҳсулотларнинг учдан бирини олсаларинг, 
жанг қилмай кайтиб кетасизларми? — деб сўрадилар. 
Икки раис бир-бирига қаради. Пировардида бундай жавоб беришди: 
— Бу таклифни қабул қиламиз! 
Фахри коинот (с.а.в.) бу масалада Авс ва Ҳазраж қабиласи раисларининг ҳам фикрини 
билмоқчи бўлдилар. Саъд ибн Муоз билан Саъд ибн Убодани чақирдилар. Вазиятни 

---

Саодат асри қиссалари. 3-китоб. Аҳмад Лутфий 
www.ziyouz.com кутубхонаси 
132
тушунтириб: «Сизлар нима дейсизлар?» деб сўрадилар. 
— Ё Набийаллоҳ, Оллоҳ таолонинг ваҳийи билан шу қарорга келдингизми? — дейишди 
улар. 
— Йўқ. Фақатгина сизларнинг хузурҳаловатингизни ўйлаб шундай йўл тутмоқчиман. 
— Эй Оллоҳнинг расули, ундай бўлса, биз бунақа келишувга рози эмасмиз. Чунки бу 
одамлар умр бўйи бизнинг хурмоларимизни фақат ё меҳмон бўлиб, ёхуд сотиб олиб ея олишган. 
Мушриклик пайтимизда ҳам улар ҳатто мушугимизни пишт дейишолмасди, энди биз Исломга 
кирганимиздан кейин ҳосилларимизга эгалик қилишсинми?! Улар билаи бизнинг ўртамизни 
фақат қилич ажратиб қўяди. 
Бу сўзлардан сўнг Жанобимиз: 
— Ундай бўлса, ана улар, мана сен! — дедилар. Саъд ибн Муоз узаниб, Усмон ибн 
Аффоннинг қўлидаги ахдномани тортиб олди. Ҳали гувоҳлар ёзилмаган, имзо қўйилмаган эди. 
Шартта йиртиб, отди. Уйайна: 
— Бу аҳднома сизларнинг фойдангизга бўларди. Қурайш қўшинига дош берадиган ҳолда 
эмассизлар, — деди. 
Усайд ибн Ҳудайр гапга аралашди: 
— Қани, тезроқ туёқларингни шиқиллатингларчи бу ердан. Қўлларингдан келганини 
қилинглар. 
Учрашув тугади. Уйайна билан Хорис орқаларига қайтишди.