Microsoft Word said ahmad tanlangan asarlar 1-jild ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
44
— Замон шунақа эди, — деди у афсус бир оҳангда. — Энди маълум бўлди. Менинг отам 
миллий қаҳрамон экан. Халқ озодлиги учун курашган. Мен шундай отам борлигидан 
фахрланаман. 
Унга жавоб қилдим. 
— Лекин отангиз сиздек фарзанди борлигидан ор қилади. Сиз қамоқдалигингизда келиб 
сизни суриштирди… 
— Тирик эканми? — деди у шошиб. 
— Ҳа, тирик экан. Канада деган мамлакатда яшаркан. Қариб қопти. Ўзбекистон мустақил 
бўлганидан кейин қишлоғингизга келди. Раҳбарлар уни иззат-икром билан кутиб олишди. 
Совға-саломлар беришди. У ҳам касалхона қурилишига аллақанча минг доллар берди. Сизнинг 
отадан кечганингизни эшитиб кўп афсуслар қилди. Бундай фарзандим йўқ, оқ қилдим, деди. 
Диёровнинг боши эгилди. Ердан кўз узолмай қолди. 
— Мени отамдан кечишга мажбур қилишди...
Унинг гапини шарт бўлдим. 
— Ёлғон! Партияга ўтиш учун, ҳукуматдан амал илинж қилиб отадан кечгансиз. 
— Кўрасиз, мен ўзимни оқлайман. 
— Бундай қилишга энди умрингиз етмайди. Отангизни ҳам энди бир умр кўрмайсиз. Қандоқ 
қилиб ўзингизни оқлайсиз. Отангиз ўтган йили қазо қилдилар. Канададаги укаларингиз 
қишлоққа келиб юртга ош бериб аза очдилар. Сиз эса диндан кечдингиз. 
— Кўрасиз, ҳали ўзимни оқлайман. 
— Нима, еган колбасани туфлаб ташлайсизми? Эндиги умрингиз азобда ўтади. Ахир, 
имонсиз яшаб бўладими? 
Ундан жирканиб кетдим. 
— Мени уйимга нима истаб келдингиз? — дедим кўзларига тикилиб. 
— Пенсия масаласига ёрдам берсангиз. Атиги бир минг бир юз сўм берар эмиш. Нимага 
етади? Пенсия берадиганларда инсоф борми, ўзи? 
Ўрнимдан туриб жағига бир туширай дедим-у, ўзимни босдим. Шу исқирт билан олишиб 
ўтираманми. У садқайи мушт кетсин. Ўзимни босиб ғазаб билан гапирдим. 
— Қайси хизматларингиз учун «пенсия» талаб қиляпсиз? Ўз отангиздан кечганингиз 
учунми, динни ҳақорат қилганингиз учунми, умрингизда атиги уч йил ишлаганингиз ва уч йил 
сурункасига давлат мулкини талон-тарож қилганингиз учунми? 
Мендан бирон иш чиқазишдан умидини узди шекилли тунд бўлиб қолди. 
— Мустақиллик бўлса ҳам биз ёруғликка чиқмас эканмиз-да, майли асли шўр пешона банда 
эканмиз. Мустақиллик, мустақиллик дейсизлар, қани юзага чиққанимиз. Бу мустақиллик менга 
нима берди? 
Ёши катта одамни сенлаб юборганимдан ўзимни койидим. 
— Сен мустақилликка нима бердинг? Атрофга қара, нималар бўлаётибди? Кўчага чиқиб уёқ-
буёққа қара, осмон ўпар иморатларни кўр. Қуллик юкини елкасидан ирғитиб ташлаган 
юртдошларимизнинг юзларига, кўзларига боқ. 
— Э, — деди у қўл силтаб. — Бу иморатларни еб бўлмаса. Қуруқ савлатининг кимга кераги 
бор? 
— Э, ношукур банда. Қориндан бошқа ташвишинг борми ўзи? 
— Мени сенлама. 
— Сизлашга арзимайсан. Қани, туёғингни шиқиллат! У ўрнидан турди.
Бир нима деб тўнғиллади. Ё мени сўкди, ё мустақилликни сўкди. Орқасидан итариб кўчага 
чиқариб қўйдиму эшикни ичидан занжирлаб қўйдим. 
У кетди. Менинг кўксимда оғир тош қолди. Бир ярим йилдан кейин янги аср бошланади. 
Наҳотки шу исқирт ҳам биз билан янги аср дарвозасидан кирса. Янги аср остонасида бу 

---

Саид Аҳмад. Танланган асарлар. I жилд. Ҳикоялар