ﺎًّﻴِﻔَﺣ
ﻲِﺑ
َنﺎَآ
ُﻪﱠﻧِإ
ﻲِّﺑَر
َﻚَﻟ
ُﺮِﻔْﻐَﺘْﺳَﺄَﺳ
َﻚْﻴَﻠَﻋ
ٌمﻼَﺳ
َلﺎَﻗ
)
٤٧
(
(Ibrohim)
: «Omon bo‘ling! Endi Rabbimdan sizga kechirim so‘rayman. Zero, U menga mehribon
zotdir»
(Maryam, 47.)
- deb, otalariga achindilar va:
َﻦﻴِّﻟﺎﱠﻀﻟا
َﻦِﻣ
َنﺎَآ
ُﻪﱠﻧِإ
ﻲِﺑﻷ
ْﺮِﻔْﻏاَو
)
٨٦
(
«
Otamni mag‘firat qilgin. U adashganlardan edi»
(Shuaro, 86.)
-
deb otalarining haqqiga duo qildilar.
Otalarining Ibrohimga:
«sen mening ilohlarimdan yuz o‘giruvchimisan, ey Ibrohim?! Qasamki, agar sen
bu ishingdan qaytmasang, albatta, seni toshbo‘ron qilurman» -
deb
qilgan do‘q-po‘pisasidan so‘ng, undan
yuz o‘girmadilar, unga zarda qilmadilar. Aksincha, achinish va samimiy mehribonlik bilan duo qildilar.
Ibrohim (a.s.)ning bu ishlarini Alloh taolo har bir musulmon
farzandiga ibrat qilib ko‘rsatmoqda. Qobil va
solih farzand shunday amal qilishi kerakligini uqdirmoqda.
Allohni tanimagan, uni tanitishga harakat qilgan o‘g‘liga qo‘rslik qilgan otaning ham hurmatini joyiga qo‘ygan
Ibrohim (a.s.)ning hayotlari barchaga ibrat, chunki Ibrohim (a.s.)ga Alloh taolo shunday qobil, solih va itoatkor
o‘g‘ilni – Ismoilni ato etdiki, Ibrohim (a.s.) uni so‘yishga olib borsalar ham, u e’tirozsiz va qarshiliksiz o‘lim
joyiga bordi. Hattoki:
Do'stlaringiz bilan baham: |