Microsoft Word paygambarlar tarixi 1 ziyouz com doc

 
 
ِﺮَﻜْﻨُﻤْﻟا
 
ِﻦَﻋ
 
َنْﻮَﻬْﻨَﻳَو
 
ِفوُﺮْﻌَﻤْﻟﺎِﺑ
 
َنوُﺮُﻣْﺄَﻳ
 
ٍﺾْﻌَﺑ
 
ُءﺎَﻴِﻟْوَأ
 
ْﻢُﻬُﻀْﻌَﺑ
 
ُتﺎَﻨِﻣْﺆُﻤْﻟاَو
 
َنﻮُﻨِﻣْﺆُﻤْﻟاَو
 
«Mo‘‘minlar va mo‘‘minalar bir-birlariga do‘stdirlar: 
(odamlarni)
 yaxshilikka buyuradilar, yomonlikdan 
qaytaradilar...» 
(Tavba, 71.)
 
                         
Bu mas’uliyatli vazifa egalarining qanday sifatlarga ega bo‘lishlari lozimligi Payg‘ambarimiz (s.a.v.)ning 
muborak hadislarida bayon etilgan. 
Payg‘ambarimiz (s.a.v.) dedilar: 
«Mo‘‘min kishi mo‘‘min kishining oynasidir, unga qarab aybini to‘g‘rilab oladi». 

---

Payg’ambarlar tarixi Islomiyat tarixidir (1-kitob) 
 
 
www.ziyouz.com kutubxonasi 
73
Payg‘ambarimiz (s.a.v.) isloh qiluvchi, xatolarni tuzatuvchi da’vatchini bejiz oynaga o‘xshatmadilar. Buning 
uchta hikmati bor: 
1. Oyna o‘z yoniga kelgan odamning kamchiligini ko‘rsatib berish uchun o‘zi toza bo‘lishi kerak. Demak, 
da’vatchi ham, aytgan gaplarini amalda ko‘rsatish bilan birga, ayb-nuqsonlardan iloji boricha uzoq bo‘lishi 
lozim.  
2. Oyna yoniga kelgan odamning aybini, u kim bo‘lishidan qat’iy  nazar to‘la ko‘rsatib beradi, yashirib yoki 
rioya qilib o‘tirmaydi. Da’vatchi ham boshqalardagi aybni, garchi odamlar oldida oshkora aytmasa ham, lekin 
unga loqaydlik bilan qo‘l siltab ketmasdan, alohida joyda sekin aytib, ogohlantirib qo‘yishi lozim. 
Payg‘ambarimiz (s.a.v.) dedilar:  
«Kim bir munkar ishni ko‘rsa, uni qo‘li bilan qaytarsin. Agar unga qodir bo‘lmasa, tili bilan qaytarsin. Bu ish 
ham qo‘lidan kelmasa, dili bilan yomon ko‘rib, o‘sha joydan chiqib ketsin. Uchinchisi imonining zaifligini 
bildiradi». 
3. Oyna o‘z yoniga kelgan odamlarning ayblarini keyingi kelganlarga oshkor qilib o‘tirmaydi. Demak, 
da’vatchi ham ko‘pchilik oldida ma’ruza qilayotganda bir-ikki odamni nishon qilib olmasligi kerak. Biror 
odamning aybidan xabardor bo‘lib qolsa, uni boshqalarga oshkor qilmasligi kerak. Payg‘ambarimiz (s.a.v.): 
«Yaxshilarning qalblari sirlarning qabrlaridir», - deganlar. 
2. Namoz dinning ustunidir. Shu’ayb (a.s.)ning qissalarida namozning inson ma’naviyatiga ta’siri o‘z 
aksini topgan. 
Payg‘ambarning o‘zlari va tobe’lari ko‘p namoz o‘qiganlaridan, namozning aksi ularning gap-
so‘zlariga, yurish-turishlariga va odob-axloqlariga ta’sir etgan edi. Bu narsa, qavmning nazaridan ham chetda 
qolmadi va Shu’ayb (a.s.) qavmlaridan butlarga sig‘inishni tark etib, yolg‘iz Allohga imon keltirishni hamda 
tijorat vaqtida toshu tarozidan urib qolmaslikni, oldi-sotdida xiyonatdan saqlanishni buyurganlarida, ular 
payg‘ambarlariga: