Microsoft Word oxirzamon ziyouz com doc

Kutubxonachi.uz
98
Uolter Shermet Yer sharining boshqa nuqtalaridan olib ko‘rsatish uchun shahd bilan Berlin, Varshava, 
Monreal, Rio-de-Janeyro deya buyruqlar berar va hamma joyda xuddi shunday holat, xuddi shunday 
dod-faryod, hayqiriqlar eshitilar va o‘sha “Filofeyga o‘lim”, “Ablah raketa bilan urib tushirilsin!” degan 
hukmlar yangrardi.
— Yetar, bas! Menga so‘z beringlar! – chap tomondagi ekrandan Filofeyning ovozi eshitildi.
— Ha, qulog‘imiz sizda, birodar Filofey! — dedi Uolter Shermet bamaylixotirlik bilan. Qomatini rostlab 
“Siz amaldagi demokratiyani ko‘rgach, endi nima deysiz?” deganda Shermetning tepakali zafarli 
yarqiraganday bo‘ldi.
— Ko‘ngilimga tugib yurgan narsalarni aytaman, — deb javob berdi Filofey. Uning afti-angoridan 
qandaydir hodisa oldida ekanligi uning nimagadir jazm qilganligi sezilib turardi. — Men sizdan 
minnatdorman, mister Uolter Shermet, siz dunyoning turli burchaklaridan reportaj uyushtirdingiz. Endi 
hech qanday shubhaga o‘rin qolmadi. Manzara mutlaq oydinlashdi — men butunlay mag‘lub bo‘ldim. 
Men insoniyat diqqatini halokatdan qutilish mumkinligiga va hatto tadrijiy taraqqiyotning yangi bir 
bosqichida erishish imkoniyatiga qaratmoqchi bo‘ldim. Buning uchun bitta yo‘l bor — u ham bo‘lsa 
kassandra-embrionlarning oxirzamon haqidagi ishoralariga quloq solish va umuman jamiyatni, 
jumladan, har biringizni takomillashtirish zarurligi haqida xulosalar chiqarishdir. Mana oqibat — mening 
urinishlarimdan hech nima chiqmadi. Zamondoshlarning mening chaqiriqlarimga munosabati oxir-
oqibatda salbiy bo‘lib chiqdi. Tan olaman — men mag‘lub bo‘ldim. Va munozarani davom ettirishga 
hojat yo‘q. Bo‘ldi, nuqta qo‘yilsin.
— Birodar Filofey, mana endi siz haqiqiy vaziyatni hisobga olayotirsiz, gap ana shu haqda borayotir: 
odamlarni xotirjam qilish, jamoatchilikka taskin berishga to‘g‘ri keladi, shunday emasmi? — dedi Uolter 
Shermet.
— Ha, shunday — rozilik bildirdi Filofey. — Robert Borkning o‘ldirilishiga olib kelgan mislsiz g‘alayon 
uchun xudo oldida ham, bandasi oldida ham men gunohkorman. Mana vaqti-soati yetdi — qilmish 
uchun intiqom payti keldi. Men shunga xursandmanki, umrimning so‘nggi damlarida odamlarning ko‘z 
o‘ngida bo‘lish imkoniyatiga egaman va ular mening tavba-tazarrumning samimiy ekanligiga ishonch 
hosil qilishlari mumkin.
— Birodarimiz Filofey, — deb yana burnini suqdi Uolter Shermet, o‘zini butun dunyo ko‘rib turganiga 
va har bir so‘zi oltin barobarida ekanligiga ishonch hosil qilib. — Birodarimiz Filofey, — takrorladi u, — 
shaxsan sizdan bizga hech narsa kerak emas. Ommaning g‘azabi cheksiz, bu rost gap, lekin bunga 
o‘zingiz aybdorsiz.
— Ha, ha, haq gap, — javob berdi Filofey. — Yaxshi so‘zlaringiz uchun rahmat, lekin mening 
qilmishim uncha-munchalardan emas. Men bunga javob bermog‘im darkor. Dunyo mening 
kashfiyotimni qabul aylagunday bo‘lsa, g‘oyalarimni ruhning o‘zini o‘zi yangicha tushunishi deb bilguday 
bo‘lsa, murodimga yetishishimga yoki bo‘lmasa, qaqshatqich zarba yeb, o‘z kashfiyotimning qurboni 
bo‘lishimga aqlim yetar edi. Boshqacha bo‘lishi mumkin emas edi. Men tavakkal qilgan edim. So‘nggi 
so‘zim shu. Men odamlarga yomonlik sog‘inmoqchi emas edim. Lekin amalda boshqacha bo‘lib chiqdi. 
Yaxshi niyat yomonlikka aylanib ketdi. Endi hammamiz ana shu yovuzlik qarshisida ojizmiz. Biroq men 
kashfiyotning o‘zidan, kassandra-embrionlar fenomenidan, ular dunyoning oxir bo‘lishi xabarchisi degan 
fikrimdan hech qachon voz kechmayman; kishilar bilib qo‘yishsin: oxirzamon o‘zlarimizda yovuzlikning 
muttasil 
jamg‘arilib 
borishidan, 
o‘zlarimizning 
qilmish-qidirmishlarimizdan, 
niyatlarimizu 
maqsadlarimizdandir; bularning hammasi odamning genetik kodiga ta’sir e’tib, buhronni yaqinlashtiradi. 
Peshona devorga tekkandan keyin kech bo‘ladi...
Zalda shovqin ko‘tarildi. Qahr-g‘azabga to‘la ovozlar jarangladi. O’tirganlardan bittasi mikrofonga 
kelib jon-jahdi bilan baqira ketdi:

---

Oхirzamon nishonalari (roman). Chingiz Aytmatov