Microsoft Word oxirzamon ziyouz com doc

Kutubxonachi.uz
62
— Men seni tushunib turibman, Robert, — rozi bo‘ldi Jessi. — O’zingni zo‘rlab bo‘lsa ham kabinetingga 
kir, ishla. Maqolangni tugat. Kofe tayyorlayman, — oshxonada ichamiz, xohlasang olib kelib beraman. 
Ishlasang bo‘ldi. Harakat qil. Men mehmonxonaga boraman. Violonchel chalgim kelyapti. 
Shostakovichni chalaman. Beshinchi simfoniyasini. Sen yoz. Nimalar haqida yozishni bilasan. Hech 
qayoqqa telefon qila ko‘rma, iltimos qilaman. Telefonlarni o‘chirib qo‘ydim. Uchalasini ham. Bor.
Sen pastdan meni eshitmaysan. Eshik-derazalarni yopib olaman.
 
Ye t t i n ch i b o b
Musiqaning ovozi mehmonxonadan ikkinchi qavatga elas-elas eshitilib turardi. Violonchelning nolasi 
o‘sha kechasi Borkka bir umr o‘z taqdirini uning taqdiri bilan qo‘shgan ayol borligini eslatib turdi. 
Keyinchalik ularning ruhlari ham bir-birini tanib, shu kechadagi tinimsiz musiqani beadad masofalardan 
eshitib turishsa ne ajab...
U o‘sha kechasi ham kompyuter oldida o‘tirib, ertangi gazeta matnining monitordagi elektron 
satrlarini ko‘zdan kechirar ekan, yana ummondagi kitlarning tashvishli ohlarini eshitdi. Ular yana qayon 
yo‘l olishgan? Yer kurrasining qaysi bir go‘shasida qandaydir bir hodisa yuz berganmikin? Yana odamlar 
hammayoqni ag‘dar-to‘ntar qilishdimikin? To‘lqinlar bir-birlarini ustiga tog‘ qulaganday yopirilib, suv 
quturib, okeanning kuch-qudratini yamlab yutar, yana kuchiga kuch qo‘shar edi, kitlar esa suzishda 
davom etar edi. Oradan ko‘p vaqt o‘tmasdan uning o‘zi ham kitlarga qo‘shilib ketdi. Ummon suvi yuzasi 
kompyuter ekranida tun qa’rida milt-milt etib o‘chib turar edi; kompyuter ekrani esa shu onda uzoq 
koinotni ham, onalar qornidagi homilalarni ham abadiylikning Bork so‘zida o‘z ifodasini topgan bir butun 
uzluksiz silsilasida qamrab olganday; u okeanda suzar ekan abadiylikni Dunyoviy ruh siymosida 
izohlashga harakat qildi, axir Dunyoviy ruh hamma uchun bitta va har bir kishi uchun alohida bo‘lib, 
yerdagi borliqning bir butunligida va uzuq-yuluqligida namoyon-ku... Ekranda satrlar birin-ketin paydo 
bo‘lar ekan, bir butun matnga qovushdi: “Kassandra tamg‘asi o‘zlarining siyosiy maqsadlari yo‘lida 
kuyib-pishib yurgan qay bir notiqlar aytganchalik sharmandalik va haqorat nishonasi emas, balki bu — 
baloyi ofat belgisi, kutilmaganda yuz ko‘rsatgan, oldinlari odamlarning tushiga ham kirmagan, dunyo 
miqyosida ko‘zga tashlanmaydigan va insoniyat uchun mash’um ijtimoiy-biologik hodisa o‘laroq 
favqulodda tadbirlar ko‘rishni taqozo qiladigan baloyi kabiramizning jimitdek xabaridir. Filofeyning 
kashfiyoti shundan darak beradiki, bizning o‘z-o‘zimizni anglashimizga genetik bosqichdayoq shikast 
yetgan — avloddan avlodga dunyoviy ruh ideallariga zid yashab kelgan odam aybi bilan shikast yetgan. 
Fojia shundaki, biz kassandra-embrionlarning yashash uchun kurashdan bosh tortishga olib kelgan 
sabablarini tan olmayotirmiz, o‘zimizni chetga olamiz, chunonchi, saylovoldi majlisida ana shunday 
bo‘ldi. Yashashga bo‘lgan xohishning so‘nishi jahon tsivilizatsiyasining so‘nishidir. Ana shu oxirzamon 
demakdir. Boshqacha aytganda, oxirzamon o‘zimizda voqedir. Instinktiv sezish qobiliyatiga ega bo‘lgan 
kassandra-embrionlar ana shuni ilg‘ab oladi va dunyoni qamrab oladigan kompyuter ekraniga o‘xshab, 
homilador ayollar manglayida nishon beradigan Kassandra tamg‘asi orqali hayotdan qo‘rqayotgani 
haqida xabar qiladi. Kassandra tamg‘asining o‘zidan emas, balki genetika qa’rida ana shu oxir zamon 
o‘pirilishiga olib keladigan sabablardan qo‘rqmoq kerak. Biz mislsiz xatoga yo‘l qo‘yayotirmiz... Filofey 
ig‘vogar emas, u – samoviy payg‘ambar...”
Bork shu onda xuddi kitlarning shovqin ko‘tarib okeanda suzayotganini, yo‘lini to‘sgan to‘lqinlarni bor 
vujudi bilan yorib o‘tayotganini eshitdi va kitlar yo‘lida okean suvi yonganday yog‘dulanayotganini 
kompyuter ekranidan ko‘rib turdi...
* * *

---

Oхirzamon nishonalari (roman). Chingiz Aytmatov