Microsoft Word murdalar ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
118
— Biz uch kishi edik: Valya Namanganskaya, Gulya va men. To‘g‘ri, o‘g‘irlik qilmaslik 
kerak edi... 
Ayolning o‘zbekchalab gapirib qolishi Bobomurodni to‘xtatdi. 
— Singlim, sizga nima bo‘ldi? — deb so‘radi. 
Ayol uning gaplarini eshitmadi, holatini o‘zgartirmay, kiprik qoqmagan holda yana 
o‘sha gapini takrorladi: 
— Biz uch kishi edik... 
Bobomurod yana qayta so‘radi. Ayol o‘zgarishsiz o‘tiraverdi. 
«O‘tirib chiqqanga o‘xshaydi, — deb o‘yladi Bobomurod. — Boshiga urishgan bo‘lsa, 
esi og‘ib qolganmi...» 
Bobomurod nima qilishini bilmay turganida militsiya mayori unga yaqinlashib 
hujjatlarini ko‘rsatishni so‘radi. Hujjatlarni sinchiklab tekshirgach, qay-tarishga 
shoshilmay, Bobomurodga sinovchan boqdi-da: 
— Hamyurting shekilli? — deb so‘radi. 
— Shunaqaga o‘xshaydi, — dedi Bobomurod. 
— Hamkasbing bo‘lishi ham mumkin, — dedi mayor. 
— Ha, shunaqaga o‘xshaydi. 
— Bu ham qamoqdan chiqqan. Ikki-uch kundan beri shu yerda. Jinnixonaga berib 
yuborsammikin, deb turuvdim. Agar odamgarchilik qilish qo‘lingdan kelsa, o‘zing bilan 
olib ket. Yurtida qarindoshlari bordir. Jinnining millati bo‘lmaydiku-ya, ammo xor bo‘lib 
o‘lishi yaxshi emas. 
Bobomurod militsiya xodimlarini yoqtirmas edi, deyilsa juda yumshoq qilib aytilgan 
bo‘ladi. O‘n to‘rt yoshidan beri to‘rt marta qamoq lagerlarining tuzini totgan odamning 
nafratini hech nima bilan o‘lchab bo‘lmaydi. Shunday bo‘lsa-da, mayorning hozirgi 
gaplari ko‘ngliga yoqdi. «Nahot senda tuyg‘u bo‘lsa?» degan ma’noda unga qarab oldi-
da: 
— Bir amallab olib ketaman, — dedi. 
— Sen bu o‘tirishiga qarama, saldan keyin o‘ziga keladi, — mayor shunday deb 
hujjatlarni qaytarib berdi-da, nari ketdi. 
Ayol kipriklarini pirpirata boshlagach, Bobomurod: 
— Singlim, Toshkentga ketyapman, birga ketay- lik, — dedi. 
Ayol unga yalt etib qaradi-da, yaqin mehribonini ko‘rgan odamday suyunib, jilmaydi: 
— Men uyimga ketaman! — deb kafti bilan burnini artdi. 
Bobomurod yoshi o‘ttizga yetmagan, ko‘rinishidan esa elliklarni qoralagan ayolning 
fe’li, tabiati qanday ekanini yo‘l-yo‘lakay bilib oldi. Ayol militsionerni ko‘rsa qalqib 
ketardi, jinoyatdan yoki qamoqdan so‘z ochilsa, lablari oshkora titrardi. Bobomurod shu 
sababli manzilga kelgunicha ham bu mavzuda so‘z ochmadi. Ayol turar joyini unutgan 
edi. Bobomurod hujjatiga qarab uni qishlog‘iga boshlab bordi. Ayol tug‘ilib o‘sgan uy 
ostonasiga yetishganda hali shom namoziga azon chaqirilmagan edi. Bobomurod eshikni 
taqillatgach, qirq yoshlardagi odam chiqib Ayolni ko‘rdi-yu, ostona hatlagan yerida turib 
qoldi. Ayol ham unga qarab kipriklarini pirpiratganicha tek qotdi. 
— Sen kimsan, erimisan yo sherigimisan? — dedi uy egasi dabdurustdan. 
— Eri ham emasman, sherigi ham emasman. Yo‘lda uchratib qolib, qog‘ozlariga qarab 
boshlab kelyapman. O‘zing kimsan? 
— Hech kimi. 
— Hech kimi? Tanimaysanmi bu ayolni? 
— Taniyman... — dedi uy egasi mujmal ohangda,— men... akasi edim. 
— Akasi edim? Endi-chi, akasi emasmisan? 
— Ota-onam oq qilishgan, men ham oq qilgan- man. 

---

Murdalar gapirmaydilar (qissa). Tohir Malik