Microsoft Word murdalar ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
117
— Shunaqami? Dodam rohmatli «milisadan oshnang bo‘lsa, yoningda oyboltang 
bo‘lsin», deganlarida ishonmagan ekanman, — dedi Safar piching ohangida. 
— Ikkita oshna o‘zlaring kelishib olaveringlar. Men protokol yozaman, — dedi 
nazoratchi. 
— Ha, yozing, — dedi Omonullo atay qitiqlab. 
— Yozsinmi? — dedi Safar po‘pisa ohangida. 
— Yozaman, aka, oshnachilik o‘z yo‘liga, ish o‘z yo‘liga. 
— Bo‘lmasa, ma! — Safar shunday deb unga mashina kalitini uzatdi. — Xo‘jayiningga 
berib qo‘y. Mashinani shaxsan o‘zi olib borib beradi. 
Nazoratchi kalitni oldi-yu, savol nazari bilan Omonulloga qaradi. Omonullo yana ko‘z 
qisib qo‘yib, sigaretini tutataverdi. Safar esa «qo‘ying aka, hazillashdim», degan lutfni 
bir oz kutib, labiga qistirig‘lik tutatilmagan sigaretni chetga uloqtirdi-da, qo‘l siltaganicha 
nari keta boshladi. Shundan so‘ng Omonnullo o‘zining guvohnomasini ko‘rsatib, uzr 
so‘ragach, mashina hujjatlari bilan kalitni olib, haydovchi o‘rindig‘iga o‘tirdi. Safar o‘n 
besh-yigirma qadamcha yurib to‘xtab, o‘tayotgan mashinalarga qo‘l ko‘tara boshladi. 
Omonullo undan uch-to‘rt qadam o‘tib mashinani to‘xtatdi-da, pastga tushib so‘radi: 
— Akaxon, qaysi tomonga borasiz? Yo‘l-yo‘lakay bo‘lsa olib ketay, harna benzin puli 
chiqsin. 
— Ukaxon, katta xolangiznikiga ketyatuvdim, naq yo‘limning o‘zi, — Safar shunday 
deb to‘ng‘illadi-da, haydovchi yonidagi o‘rindiqqa o‘tirdi. 
— Sariqmassan-ku, buncha tutab ketding? — dedi Omonullo mashinani yurg‘izgach. 
— Hazil deb gapiraverasanmi? GAI hazilni tushunadimi? 
— Unaqada o‘zing ham katta ketma. 
— Katta ketib nima debman? 
— «Senga yalingan — ahmoq», degan kim edi? Endi ahmoqligingni tan oldingmi? 
— Seni oshnam deb yurgan odam ahmoq bo‘lmay nima bo‘lardi? 
— Bo‘pti, ming‘illama. Bir joyda zo‘r pivo bor, olib boraymi? 
— Pivoning dodaxo‘jasini hozir borib ichasan. Bavariyanikidan topib qo‘ygan. 
Pivo bahonasida chalg‘igan Safar arazni unutdi. Omonulloning tutingan otasinikiga 
borishgach, u «o‘zing kirib chiqaver», deb mashinadan tushmadi. 
Ikki tabaqali eshik qiya ochiq edi. Omonullo qo‘ng‘iroq chalib o‘tirmay ichkari kirdi. 
Uch oyoqli kalta nar-von ustiga chiqib olib, gilos terayotgan Bobomurod Omonullo ovoz 
bermaguniga qadar uning kirib kelganini sezmadi. Omonullo ana shundan ajablandi. 
Tabiatan sezgir bo‘lgan Bobomurod ichkari uyda o‘tirsa ham ko‘cha eshigi ochilganini 
bilardi. 
Tutingan o‘g‘lining ovozini eshitishi bilan gilosga uzatgan qo‘lini tushirib, pastga 
qaradi. Omonullo uning qarashida ham sustlik sezib «qariyaptilar», deb ko‘nglidan 
o‘tkazdi. Otasining holatidagi o‘zgarish sababini keyinroq bildi, Omonullo so‘ramasa ham 
Bobomurodning o‘zi aytdi: 
— Opangning mazasi qochib qoldi, ertalab kasalxonaga tashlab kelganman. Hozir 
yana ketaman. Kechasi yonida bo‘lishim kerak. Harna dalda-da. 
— Safar og‘aynimning mashinasidamiz. Kuzatib qo‘yamiz, — dedi Omonullo. 
—E, yo‘q, hali ovqat qilishim kerak. Vaqting bo‘lsa, ertalab xabar ol. 
Bobomurod «opang» deb atagan ayol Omonulloga yetti yot begona edi. Oxirgi marta 
qamoqdan chiqib qaytayotgan Bobomurod Penza bekatida g‘aribgina kiyingan, sochlari 
to‘zib, ko‘zlari kirtaygan ayolni ko‘rib, e’tiborsiz o‘tib keta olmadi. «Ruslarga 
o‘xshamaydi-ku bu ayol», degan o‘y bilan qaraganida vagonlarga tiki- lib, kiprik qoqmay 
turgan ayol behosdan gapirib qol-di: 

---

Murdalar gapirmaydilar (qissa). Tohir Malik