Microsoft Word mantiqut-tayr ziyouz com doc

SHAHZODAGA OSHIQ BO’LGAN  DARVESH HIKOYATI 
 
Bir podshohning oy yuzli, xurshidvash, Yusuf kabi zebo o‘g‘loni bor edi. Hech bir inson 
zotida bunday nodir husnu jamol, izzatu hashamat yo‘qedi. Barcha fuqarolarga u 
sevimli, dilband edi. Allohvand bergan bu husnu jamolga barcha el oshiqu bandi edi. 
Shahzoda otlanib, oftobday tovlanib, ko‘chaga chiqsa, shahar aylansa, kechasi 
osmonga oy chiqib, hamma yoqni yorit-gandek edi. Uning husnu jamolini har qancha 
ta’rif qilgan bilan uning bir soch tolasini vasf qilgancha bo‘lmas edi. Agar timqora sochi 
orolansa olamni qorong‘ilik bosib, yuz ming dil chohga qulagandek, Taroz sham’iga 
boshini urgan parvonalardek kuyar edilar. Agar shoir bu Yusufjamolning husnini ellik yil 
vasf etsa ham sharhlashga ojiz edi. Shahzoda nargis ko‘zlarini bir lahza yumsa, jumla 
olam betoqatlikdan yonib, o‘rtanar edi. Agag^shakarday shirin bir xanda, tabassum 
qilsa, bahor kelib, yuz ming gul ochilganday bo‘lardi. Og‘zi shunday kichik, bilinmas 
ediki, yo‘q deb o‘ylash mumkin edi. Agar shahzoda el orasida yuzidan pardani ko‘tarsa, 

---

Mantiqut-tayr (nasriy bayon). Farididdin Attor