|
www.ziyouz.com кутубхонаси
49
Уйимиздагилар бошларини кўтаролмай қолишди. Қочиб кетганимга бир йилга яқин бўлганди.
Секин-секин ҳар нарсамдан айирганларни, сотсиализмни ҳам, уларни ҳам айбламас, ёмон
кўрмас эдим. Нима бўлганини билмасдим. Гўё сеҳрлангандек эдим. Маълум вақт
онамларникида караҳтлигим давом этиб, сезгирлигим сусайди. Полис тергов ўтказди, ҳеч нарса
аниқлай олишмагани учун жазо олмадим. Жамиятдан кўрган жазойим менга етарди. Онамнинг
асаблари заиф эди. Янада ҳафа бўлиб узилиб қолай дедилар. Лекин мени кўришлари билан
қаттиқ ва кучли чинқирдилар. Кейим мени руҳшуносга олиб боришларини айтдим. Бир марта
бордик. Кейин дори исътемоли ва онамининг меҳрлари туфайли тез тузалдим. Энди
уйимдагилар аввалгидек бошингни ўра дейишмасди, лекин ўзим моҳиятига тушуниб-тушунмай
ўрана бошладим. Очиқликдан ҳали нафратланмасамда, кўнглим тўлмасди. Бир ярим йилдан
кейин бир танишимга турмушга чиқдим, болаларимиз бор, лекин унинг уйидагилар бой
бўлишига қарамай, бизни уйдан ҳайдаб чиқаришди. Ишсизлик, уйсизлик каби турли
изтироблар ва машаққатлар чекдик. Бир- биримиз билан жанжаллашдик. Жаҳолат бўронлари
ҳеч ерда сусаймасди. Ишсизлик оқибати ҳаддидан ошди. Шу кетишда бошим оғриб, ўзимни
йўқотаман, деб қўрқдим. Чунки мени тушунадиган, тинглайдиган киши йўқ эди... .
Бир ўлчов, мезон йўқ эди... Эрим оилалик бўлишига қармай қизларга гап отишни қўймасди.
Энди эса Оврўпада... у ерда аёлларга қарамайман, деб, ваъда берган, лекин шайтон иғво
қилиб қўймас, менга тинчлик бермасди. Бу орада зерикиб сиқилдим. "Юсуф ва Зулайҳо"нинг
ишқий ҳикоясини ўқий дедим. Қуръонда борлигини билмас, ишқий роман сифатида ўқимоқчи
эдим. Бу орада намозларимни секин аста кўпайтириб, мукаммаллаштирдим. Қуръон ўқишни
бошланғич мактабдайўқ ўрганган эдим. Аммўоқимасдим. Кўпчилигимиз шунақамиз, Қуръон
ўқишни биламиз, лекин Исломни билмаймиз, билолмаяпмиз. Бунда ким айбдор-у, ким айбсиз,
билолмадим... Ҳуллас гапни қисқа қилсам, "Юсуф ва Зулайҳо" қиссаси, ҳам ишқ, ҳам ҳаёт, ҳам
ибрат экан. Бамисли яшаётган ҳаётимизни озъи эди. Ўша оятларни ёдлаган инсон ҳаётга
тадбиқ этса, ҳаёт мактабида билимдон, турмушда эса тадбирлик бўларди. Бир дўстим
менга:"Бизга буни қандай раво кўрдингиз", деб номланган роман берди. Бир кунда ўқиб
чиқдим. Шундан кейин азонлар, намозлар ва китоблар ўзгача, янада гўзлароқ кўрина бошлади.
Жавонлар китобларга тўлиб турсада, уларни ўқимас эдим, энди эса уларни ютиб
юборгудекман. Эримга "Ҳазрати Юсуфни" юбордим. Аммо у менчалик таъсирланмабди. Ҳамма
бир нарсадан бир ҳил таъсирланса нима қиларди бу оламда? Унинг дарди бой яшамоқ. Энди
мен ўқиганларимдан олган нарсаларимни эримга мактуб орқали билдирардим. У эса, ҳатда
фақат ҳол аҳвол сўралади, дерди. Бу орада Исмони бирдан ўрганиб, уни ҳеч кимга англата
олмасдим. Бунинг устига эримдан узоқдалигимдан сиқилиб бош оғриғига йўлиқдим... . Лекин
энди кўп ўйламасдим. Исломни ўрганиб, уни бошқаларга англатишни бошлаб юборгандим.
Икки ярим йилки жуфтим Оврўпадан ҳамон келмайди. Туркияга борсам яна ишсиз қоламан, деб
қўрқар. Ҳотин, фарзанд қайғуси пул олдида кичик нарса бўлиб туюларди унга.
Ризқ берувчи, тенг ва кенг қилувчи Аллоҳдир. Фақат мусулмонлар ризқ эишигини
бошқаларга топшириб қўйишган... Узоқдаги эримнинг аҳволини билмасдим, лекин унга
Исломни мактуб орқали англатмоқни бошладим. Лекин қаршиликка учрадим. Бундан кейин
эрим билан бу борада кўп машғул бўлмасликка тўғри келмоқда эди. Коммунистларга, барча
ботил йўлдагиларга ҳайқиргим, бақиргим келарди. "Сиз не қилсангиз қилинг, йўлдасиз,
Исломга боғланмасдан бирор фойда кўрсангиз-да, уни албатта йўқотажаксиз! Олдинда сўнгсиз
олам бор. Бироз олдинни кўринг, илғор бўлинг! Билмасангиз дард чеккайсиз" дегим келарди.
Шунинг учун ёзмоқ истайман. Шаҳсан кўрган кечирганларимни, мусулмон аёл уй ҳибсида,
ошҳона мушуги, жоҳил деб ўргатганларга ёлғон деб ҳайқиргим келади. Фикримда ўзгаришлар,
эврилишлар бўлди, лекин мусулмонча...
Ҳаётимда эса виждон азобининг тазйиқлари тарк қилмайпти. Уйдан қандай қочдим?
Онамга, отамга, уйимдагиларга қандай қилиб шундай кўргуликларни солдим? Жоҳил туйғулар
олдида уларни паришон этдим. Ва мен, энг ёмони кўп йиллар давомида мусулмонларга нафрат
Виждон азоби. Амина Шанликўғли
Do'stlaringiz bilan baham: |
