Microsoft Word kr bankir ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
130
— Мутлақо тўғри, — Лумис яна бир неча бор бошини ирғади. — Омма ҳар доим сал бўлмаса 
ошкора ичиқоралик билан муштлашувни кузатиб туради. Масалан, чакана нархлар атрофидаги 
муштлашувни. Оммага эса ким енгилишининг мутлақо фарқи йўқ. У энг арзон нархда ҳамма 
нарсани сотиб олса бўладиган пайтни кутиб туради, холос. Мақола учун аъло сарлавҳа: 
“Банкирлар бир-бирнинг гўштини ғажишга тайёр”. Омма бундай нарсаларни кўзига суртади. 
Банкирлар муштлашиб ётганда ўз маблағига йилига чорак фоиз қўшимча қидириб, маблағ 
қўювчиларнинг тит-питини чиқарадилар, гўё бу уларни Қорунга айлантирадигандек. Ким ютиб 
чиқади? Омма; лекин биз эмас. Шу жойда фикримиз бир жойдан чиқар? 
— Мутлақо. 
— Сиздай тажрибаси бор одамга, — тезгина давом этди Лумис, — бошқа одамлардан фарқли 
ўлароқ, банкирлар уларнинг ахлатни кулбадан олиб чиқишдек дабдабага йўл қўя 
олмасликларини тушунтириб ўтиришнинг асло ҳожати бўлмаса керак. Гапим тўғрими, хўш, 
нима дейсиз? 
— Ҳа, ҳа, сиз ҳақсиз. 
— Бошқалар учун, биз учун озуқа бўладиган нарса заҳардир, шундай эмасми? — қўшиб 
қўйди Лумис. 
— Тўғри. 
Бундай тутуруқсизликдан завқланиб, Палмер ўзини ўриндиққа ташлади. “Қорунга ўхшаган 
бой” — кинояли кулди у, — “кулбадан чиққан ахлат”, “заҳар”. Бундай эски ғоялар ёрдамида Жо 
Лумис қандай қилиб юксакликларга етиб оларди? Юравериб текисланган темир из барибир 
мустаҳкам бўларкан-да. 
— ... агар таъбир жоиз бўлса, бу воқеани силлиққина юздан сидириб ташлаш керак, — 
давом этди чол, — то у Олбанигача етиб боргунча. Қонун бунга қўл уриши ҳамон биз ҳаммамиз 
мушкил аҳволда қоламиз. 
Палмер эҳтиромли бош ирғаб қўйди, пайт пойлаб турди, иложи борича кўпроқ самимий 
гапиришга ҳаракат қилиб деди: 
— Буни сиз филиаллар ҳақидаги қонун лойиҳангизни қайтариб олишга тайёрсиз деган 
маънода тушунишимиз жоизми? 
Лумис ўриндиққа оғир чўкди ва бир нафас Палмерга у нишонга ургандек туюлди. Унинг туб 
сабабини билгандан кейин энди бу қизиқ ўйиндай бўлиб қолди. Бироқ Лумиснинг чекингандек 
бўлиб кўриниши бор-йўғи официантнинг столга яқинлашиб келиши туфайли экан. Официант 
яшин тезлигида нарсаларни жой-жойига қўйди-да, яшин тезлигида ғойиб бўлди. Палмер 
чолнинг ўз жўжасини санчқи билан айлантираётганини кузатиб турарди. 
— Сиз буни ҳечам бу маънода тушунганингиз йўқ, — ниҳоят сукунатни бузди Лумис. У 
Палмерга қараб қўйди. — Мени огоҳлантиришларича, сиз ғоят қобилиятли эмишсиз, — 
хотиржам қўшиб қўйди у ва яна жўжани титкилай кетди. 
— Мен фақат бир нарсани айтмоқчи эдим, — давом этди Палмер, — токи омонат банклари 
филиаллар тўғрисидаги ўз қонун лойиҳаларида қаттиқ турар эканлар, бу ишни йўлга қўйиш 
қийин бўлади. 
— Биз бунга эришолмасак-чи? — Лумиснинг кўзлари ликобчадан узилиб, Палмерга қадалди. 
— Унда биз ҳеч нарса учун жанг қилмаймиз. 
— Бу сизнинг фикрингизми ё Лэйнникими? 
Палмер елка учириб қўйди-да, ўз қовурдоғидан бир бўлак гўшт узди. 
— Менимча, бундай нуқтаи назар ҳар биримизга ҳам маъқул келса керак. 
У қовурдоқдан татиб кўрди ва қайла у клубга даставвал келганидагидан заррача кам 
эмаслигига иқрор бўлди. 
— Филлиаллар ҳақидаги қонун лойиҳаси бўлмаса, улар учун жанг ҳам бўлмайди. 
Лумис бош ирғади: 

---

Банкир (роман). Лесли Уоллер