Microsoft Word kiprikda qolgan tong ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
7
керак, унда қандоқ қилиб чидайсиз, деб сўрадим. 
— Биласизми, чекиш мутлақо эсимга ҳам келмайди. Фазога учадиган куним ҳам эрталаб 
босиб-босиб чекканман, Космодромга келишим билан умрида чекмаган, ҳатто сигаретни ушлаб 
кўрмаган одамга айланаман. Ҳар гал шунақа бўлади. Мураккаб аппаратлар, вазнсизлик ҳолати, 
бажарилиши лозим ғоятда аниқ бўлган юмушлар, мисқол-мисқолигача ўлчанган буюмлар, 
иллюминатор орқали фазо кенглигини синчковлик билан кузатишлар, 
ерга аниқ маълумот юборишлар бутун вужудимни эгаллаб олади. 
Ерга қўнишим, оёғим ерга тегиши билан ҳушим ўзимга келади. Биринчи учраган одамдан 
сигарет сўрайман. 
Ўлмас ҳам шунақа. Асар ёзишга ўтирдими, тамом. Бошқа нарсаларни унутади, ёзаётган 
асари тугагандан кейингина ҳуши ўзига келади... 
...Ўлмас билан энди йўлга тушмоқчи бўлиб турган эдик, кафтларини бир-бирига ишқаб 
Анвар келиб қолди. 
— Бормасангиз бўлмас экан, кутиб ўтиришипти. 
— Анваржон билан икковларинг айланиб кела қолинглар, бормасам бўлмайдиганга 
ўхшайди, — дедим унга машина калитини узатар эканман. 
Борганимда зиёфатдан файз кетиб бўлган, район газетасининг муҳаррири Мирзаабдулла 
кайф устида одамгарчилик, меҳр-оқибат тўғрисида кўп «доно» гапларни айтаётган эди. У мени 
кўриб кўзлари яшнаб кетди. Гандираклаб келиб бағрига босди. 
— Бу менинг қадрдоним. Уйимда ётиб қолганда қоқ ярим кечаси машинка чиқиллатиб ҳикоя 
ёзган. Оти нима эди? Ҳа, топдим. Ҳикоянинг оти «Ялпиз ҳиди» эди. Зўр ҳикоя чиққан, аммо-
лекин. Ўзининг машинасида уни Найманга оборганман, Эшонтўпига оборганман. 
Мирзаабдулла хонадон соҳибини кўп балолардан асраб юришини билардим. Бу хонадон 
ўзиники бўлиб қолганидан хам хабарим бор эди. 
Бачқирлик ҳаваскор хонанда «Онам дерман»ни бошлади. Мирзаабдулла ашулани тўхтатиб 
уни турғизди. Судраб ташқарига опчиқиб кетди: 
— Шу ерда туриб айтасан. Ҳамма эшитадиган қилиб қаттиқ-қаттиқ айт! 
— Бу таъсирли қўшиқни кўзингни юмиб эшитсанг маза қиласан, — деди кайфи ниҳоятда 
ошиб қолган йи-гит. У кўзини юмди-ю, ухлади-қолди. 
Ҳофиз бола «Онам дерман»ни ниҳоятда берилиб айтарди. Қўшик авжига чиққанда 
хотинлар бирдан уввос солиб йиғи бошладилар. Йиғи орасида «Жаннатмаконим онам» деган 
сўзлар қулоққа элас-элас чалиниб қоларди. Гўё хотинлар бўғзида куч билан ушлаб турган 
фарёд, алам-ситам бирдан ташқарига отилиб чиқаётган эди. 
Пишиқиб кетган Анвар шошиб ташқарига чиқиб кетди. 
Хонадон эгаси хофизни этагидан тортиб ичкарига олиб кирди. Учиб қолганлар алаҳсираб 
ҳар замонда бир «дў-ўст» деб юборишарди. 
Уйқум келиб мудраяпман. Бир кеча-кундуз кўз юммай машина ҳайдаб келишнинг ўзи 
бўладими! Адхамга, кетмасам бўлмайди, жон дўстим, менга жавоб олиб бер, деб ёлвордим. 
Адҳам ичида гап ётмайдиган одам. Унга бир гап айтсанг, эртасига бошқа шаҳарда 
эшитасан. 
— Мен бунга Ёзёвонда тегирмонда туйилган икки кило аччиқ калампирни қатиққа қўшиб 
ичирганман. Ўлиб қолишига бир бахя қолган. Майли, чарчаган экан, кетса кета қолсин, — 
деди. 
Ана шу гапдан кейин Адхамнинг шофёри мени мак-таб боғига ташлаб қўйди. Йўлда у 
«Домла, кетиб жуда тўғри қилдингиз. Бу ерда жуда хунук иш бўлган. Нима бўлганини эртага 
биласиз», деган эди. 
Боғ жимжит. Ўлмас маза қилиб ухлаяпти. Мен мудраб судралгандек бориб жойимни топдим-
у, ётиб ухладим-қолдим. 
Шовқин-сурондан уйғониб кетдим. Кўзимни очиб қарасам, кеча зиёфатга борган 

---

Киприкда қолган тонг (қисса). Саид Аҳмад