Microsoft Word haq hamisha golib ziyouz com doc

 
 

---

Haq hamisha g’olib (Umar al-Foruq). Ahmad Muhammad 
www.ziyouz.com kutubxonasi 
24
Uchta gunoh 
Madina ko‘chalarini kezib, ra’iyat ahvolotidan doimo xabardor bo‘lish xalifa Umar ibn 
Xattobning (r.a.) eng suygan mashg‘ulotlaridan edi. Bu gal ham hazrati Umar (r.a.) ana 
shu poytaxt ko‘chalarini aylanib yurgandilar. Bir hovli yonidan o‘tib ketayotib, erkak va 
ayolning g‘o‘ng‘ir-g‘o‘ng‘ir gaplashayotganini eshitib qoldilar. Devorga chiqib qarasalarki, 
ularning o‘rtasida ichkilik to‘la idish turibdi. Shunda Umar (r.a.) tutog‘ib ketib, erkakka 
ta’na qildilar:
– Ey Allohning dushmani, sen qilayotgan bu gunoh ishlar Allohdan pinhon qoladi, deb 
o‘ylaysanmi? 
U odam esa xotirjam turib, xalifaga javob qildi: 
– Ey amiral mo‘minin, men Allohga bir gunoh qilgan bo‘lsam, siz birato‘la uchta 
gunohga yo‘l qo‘ydingiz. Alloh taolo: «Josuslik qilmanglar!» degan. Siz bizning gapimizni 
poylab, josuslik qildingiz. Alloh yana aytganki: «Uylarga eshiklardan kiringlar!» Siz esa 
devor oshib tushdingiz. Va yana Alloh taolo: «O’zlaringizning uylaringizdan boshqa 
uylarga uning ahlidan izn so‘ramasdan, salom bermasdan kirmanglar», deydi. Siz buni 
ham qilmadingiz.
Umar (r.a.) bu kishining zukkoligiga tan berib, bo‘shashib qoldi va undan shunday deb 
so‘radi: 
– Birorta xayrli ishing bo‘lsa, ayt, seni avf qilaman. 
– Xudo haqqi, qaytib bu ishni hech qachon qilmaslikka so‘z beraman, - deya uzr 
so‘radi boyagi kishi. 
– Boraqol, seni kechirdim, - dedilar hazrati Umar xotirjam bo‘lib. 
 
Sotilgan shikoyat 
Payg‘ambar alayhissalomning amakilari Abbos ibn Abdulmuttalib qorong‘u 
kechalarning birida mo‘minlar amiri Umar ibn Xattobning (r.a.) uyiga borish uchun 
yo‘lga chiqdilar. Ketayotsalar, yo‘lda sahroyi odamlarning yirtiq kiyimlarini kiyib olgan bir 
kishi yo‘llarini to‘sib chiqdi va yenglaridan tortib: «Yur men bilan, ey Abbos», dedi. 
Abbos (r.a.) diqqat bilan qarasalar, u kishi amiral-mo‘mininning o‘zlari ekanlar. 
Ko‘pincha birov tanib qolmasligi uchun kiyimlarini o‘zgartirib, Madina ko‘chalarini 
aylanish, musulmonlarning holi-hayotidan, turmushidan xabardor bo‘lish u kishining 
odatlaridan edi. Chunki amiral-mo‘minin Rasuli akramning (s.a.v.) «Sizlarning har 
biringiz bamisoli cho‘pondirsizlar va o‘z qo‘l ostingizdagilarga mas’uldirsizlar», degan 
gaplarini mahkam tutgan edilar. 
Abbos ibn Abdulmuttalib xalifaga salom bergach, so‘radilar: 
– Yo‘l bo‘lsin, ey mo‘minlar amiri? 
– Bu zulmatli tunda arab mahallalarini aylanib chiqmoqchiman, - dedilar hazrati Umar 
(r.a.). 
Kecha salqin edi. Hamma kechki yumushlarini tugatib, uyquga hozirlik ko‘rayotgandi. 
Hazrati Umar chodirlar va kulbalar oralab borarkanlar, ularning har birini diqqat bilan 
kuzatar, nimanidir axtarayotganidek ba’zan to‘xtab ham qolardilar. Aylanishni 
tamomlab, endi orqaga qaytishmoqchi ham ediki, to‘satdan bir chodirdan kelayotgan 
ovoz xalifani sergaklantirib qo‘ydi. Sekin chodirga yaqinlashishdi. Unda bir ayol qozon 
oldida kuymalanib o‘tirar, atrofida bir necha bola chirqillab yig‘lardi. Ayol tinmay 
bolalarni ovutmoqchi bo‘lar, «Sabr qilinglar, ozgina qoldi, hozir ovqatim pishsa, 
yeysizlar», deb aldardi. Hazrati Umar (r.a.) bu holatni ko‘rib, kayfiyatlari buzildi. 
O’rinlaridan jilolmay qoldilar. Shu alfoz ancha turib qolishdi. Nihoyat, Abbos tilga kirdi: 

---

Haq hamisha g’olib (Umar al-Foruq). Ahmad Muhammad