Microsoft Word fargona kelini ziyouz com doc

HOKIMNING O‘LIM OLDIDAGI VASIYATI VA VAFOTI 
Jahonning ko‘ngliga Zirg‘omning orqasidan borish xayoli keldi. Lekin otasining betobligini 
o‘ylab, bu fikridan qaytdi. Agar otasi vafot etsa, u akasining qo‘lida qoladi. Akasi esa 
madadkor bo‘lishga arzimaydigan, beburd bir odam. Jahon otasining kohin va Afshin 
bilan o‘tkazayotgan suhbatini eslab, yana ko‘ngli g‘ash bo‘ldi, tashvishlandi. Chunki 
kohinlarning tamagirligi, xususan, ibodatxonada xizmat qilishni ular mol-mulk to‘plash, 
maishat qilish manbai deb bilishi Jahonga ma’lum edi. 
E’tiqodlar eskirgani sari tamagirlik unga rahnamo bo‘la boradi. Buzuqlik avjiga minib, 
kishilar uchun u dinsizlikdan ham battar bo‘lib qoladi. Shunga ko‘ra, Jahon dinga 
mukkasidan ketmagan edi, u otasining otashparastlik dinida bo‘lar ekan, hech narsani 
surishtirmagan, chunki u shu dinga ishonuvchilar oilasida tug‘ilib o‘sgan edi. Uning 
boshqacha odat va axloq bilan tarbiyalanishi qiyin ham edi. Bunday bo‘lishi ko‘pchilik 
avomlarda uchraydigan tabiiy bir holat. Ular yoshlikda o‘rgangan, ko‘rgan va 
eshitganlarini qilishadi. Katta bo‘lib u yoq-bu yoqni ko‘rganda va ilm-idrok orqali tahlil 
etishga qodir bo‘lganlarida o‘sha taomil va axloqni aql va ko‘ngillariga o‘rnashib qolgan 
diniy e’tiqod bilan qo‘shib yuboradilar. Shuning uchun din va uning taomili kishiga milliy 
an’anadek bo‘lib qoladi. O‘sha taomilni ta’na etuvchilardan dindor g‘azablanadi, diniy 
urf-odatlarni himoya qiladi, ularni o‘z nomusini saqlagandek saqlashga intiladi. 
Jahon kohinlar ko‘pchilikni ishontirish maqsadida aytadigan gaplariga e’tiborsizlik bilan 
qarardi. Ularning qo‘lidan keladigani, boylik to‘plash deb ishongani uchun, ulardan 
hayiqmasdi. Kohinning hokim bilan suhbati Jahonni qiziqtirmasdi-yu, lekin Afshinning bu 
suhbatga aralashgani uning diliga g‘ashlik solardi. U nima uchundir Afshinni yoqtirmaydi. 
Askarlari va hukmi ostidagi odamlari ko‘p bo‘lgan, hokimning hurmat va ishonchini 
qozongan Afshindan Jahon qo‘rqardi. 
Bexosdan Jahonning ko‘zi uydagi gilamga bosilgan zarbof naqshlar ichida ko‘zlari o‘tdek 
chaqnab turgan sher suratiga tushdi-da, sevgilisini esladi, chunki uning nomi ham sher* 
edi. Bag‘rimda sherim bor ekan, men nimadan qo‘rqaman, degan fikr o‘tdi qizning 
ko‘nglidan. 
Jahon shu tariqa xayol surib o‘tirgandi, birdan eshik tomonda tapur-tupur oyoq tovushi 
eshitildi. Bu o‘z xodima-si Hayzuronning oyoq tovushi ekanini payqab, Jahonning yuragi 
o‘ynay boshladi. O‘zi nima gap? Qanday xabar keltirganikin? Hayzuron Jahonga yaqin 
kelib: «Jahon, hokim seni chaqiryaptilar. O‘zingni dadil tut, mening sinovimga bardosh 
bergan botirligingni qo‘ldan berma, qizim», — dedi. 
Hayzuronning bunchalik ogohlantirishidan Jahon cho‘chidi, lekin har qanday 
to‘qnashuvlarga bardosh bera olishga qodir ekaniga ishongani uchun bu daldalar 
sababini surishtirib o‘tirmadi, gapni cho‘zishni o‘ziga ep ko‘rmay, otasi tomon yugurdi. 

---

Farg‘ona kelini (roman). Jo'rjiy Zaydon