Microsoft Word avlodlar dovoni ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
58
— Hazratim! — deb Nizom qarshisida tiz cho‘kkan mushrif qo‘yniga qo‘l soldi. 
— O‘zini ko‘rdingizmi? — sabrsizlanib so‘radi Nizom. 
— Ha, keldilar! 
— Hamida-ya? Qayerga tushdi? 
— Zarafshon bog‘iga. Mana maktublari. 
Nizom o‘ram qilingan va so‘rg‘ichlangan zarhal qog‘ozni ochayotganda dimog‘iga 
xushbo‘y gul atri urildi. Bu unga Hamida bonuning hididek tuyuldi-yu, vujudini zavq va 
shodlikka to‘ldirdi. Qisqagina maktubga nazar tashlar ekan, Hamida bonuning chiroyli 
dastxati borligini endi ko‘rdi. 
«Ikki olamda men uchun yagona bo‘lgan qalbim hukmdori podshoh Nizomiddin 
hazratlariga!» — deb boshlangan edi maktub. Nizom ichida «hazrat demasa ham bo‘lar 
edi-ku», deb qo‘ydi. «Qalbim hukmdori» degani o‘zi yetarli. Lekin eng muhimi, Hamida 
bonu Zarafshon bog‘iga kelib tushgan, bugun oqshom uni bog‘ chetidagi o‘sha sohilda, 
Nizomlarning eski uylari oldida sabrsizlik bilan kutajagini aytgan edi. Xat oxirida yana: 
«Sizga u dunyo-yu bu dunyo sadoqatli yor bo‘lish orzusidagi Hamida bonu», deb imzo 
qo‘yilgan edi. 
So‘nggi so‘zlar Nizomning quvonchini alangalantirib yubordi. U horg‘in jilmayib qo‘l 
qovushtirib turgan Afzalbekka bir hamyon oltin berdi: 
— Bu hali xamir uchidan patir, — dedi. — Sizga katta inoyatlar keyin bo‘lg‘usidir... 
Oqshom tushdimi? 
— Hazratim... daryo bo‘yida sizga maxsus qayiq muntazir. 
— Kimning qayig‘i? 
— O‘zimniki... Mendan boshqa hech kim bilmagay... 
— ma’qul, siz oldinroq ketavering. 
Ular qirg‘oqning qaysi joyida uchrashishga kelishib oldilar. Nizom yengil parchadan 
tikilgan qabosini kiyib boqqa chiqqanda ketidan ikkita qo‘rchi sekin ergashib bora 
boshladi. Nizom hozir sevgilisi bilan qanday uchrashishini ko‘z oldiga keltirar ekan, 
qizning xatidagi «Qalbim hukmdori», «sizga sadoqatli yor bo‘lish orzusidagi Hamida 
bonu» degan jumlalar uni entiktirar edi. Bu so‘zlari uchun Nizom Hamida bonuni ehtiros 
bilan quchib o‘pishga tayyor edi... Visol paytida ular ikkovlari yolg‘iz qolishlari kerak. 
Qo‘rchilar xalaqit beradi. Nizom orqaga keskin o‘girildi-yu, qo‘rchilarning qarshisidan 
chiqdi: 
— Bilamen, sizlar meni qo‘riqlab yuribsiz. Ammo bu oqshom yolg‘iz yurishni ixtiyor 
qildim. Sizlarga javob! Meni qasr eshigi oldida kutinglar. 
— Ma’zur tuting, hazratim. Qo‘rchibegi bizga buyurgan!.. Yolg‘iz qo‘ymasligimiz kerak. 
— Agar mening farmonimni bajarmasalaring, qo‘rchibegini ham, sizlarni ham shu 
bugunoq ishdan bo‘shatgaymen! 
Qo‘rchilar orqasiga tisarildilar: 
— Farmoningiz bosh ustiga, hazratim! 
— Aytganimni qilsalaring ming rupiy mukofot bergayman! 
— Bajonidil qasr oldida sizni kutgaymiz, — deb qo‘riqchilar qaytib ketishdi. 
Nizom oqshom g‘ira-shirasida Jamnaning qirg‘og‘iga borib Afzalbekni topdi. Qayiq 
kattagina, eshkagi to‘rtta edi. Anchadan beri o‘z kasbini sog‘inib yurgan Nizom 
daryoning narigi qirg‘og‘iga suzib o‘tguncha o‘zi ham eshkak eshdi. Afzalbek qayiq bilan 
birga Zarafshon bog‘idan ellik qadamcha berida qoldi, Nizom Hamida bonu bilan 
ko‘rishib qaytguncha shu yerda kutadigan bo‘ldi. 
Nizomlarning Zarafshon bog‘i yonidagi kulbalari kimsasiz, huvillab yotibdi. Nizom 
allaqachon ota-onasini bu yerdan ko‘chirib ketgan va saroyga yaqin joydan shinam uy-
joy olib bergan. 

---

Humoyun va Akbar – Avlodlar dovoni (roman). Pirimqul Qodirov