Microsoft Word avlodlar dovoni ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
124
Payvasta zi xiyshtan judoyi boshad. 
Xudro bamisoli g‘ayr didan ajibast 
Intavr ajibi ham kori Xudoyi boshad*. 
Boya Komron o‘z atrofidagi xushomadgo‘ylarini «bular mening oynam» deb aytgani bejiz 
emas edi. Bu «oyna» Komronni o‘zi istaganday o‘zgartirib, faqat ko‘rkam, jozibador 
tomonidan ko‘rsatishga o‘rgangan edi. Atrofidagilar siyratni suratdan ayirib olib, Kom-
ronni o‘zi to‘g‘risidagi haqiqatdan butunlay judo qilishga intilishardi. Ana shundagina 
Komron to‘liq ularniki bo‘lardi. Ular Komronni Humoyunga qarshi qo‘yishdan manfaatdor 
edilar. Chunki Bopusxon vaziri a’zamlik unvoniga, Said Xalil diniy peshvolik lavozimiga, 
Qorachaxon Kobul hokimligiga aka-ukani urushtirib yurib erishgan edilar. Hozir ularnnig 
har birida xushhavo bog‘-rog‘lar, eng yaxshi jogirlar, eng katta boyliklar, imtiyozlar bor 
edi. Agar Humoyun Kobulga qaytib kelsa, Komron taxtdan tushadi-yu, Bopusxon va 
Qorachaxonlar barcha martaba-yu imtiyozlaridan mahrum bo‘ladilar. Humoyunning 
Bayramxonga o‘xshagan o‘z yaqinlari bor, ular Said Xalilga ham kun bermasligi aniq. 
Komron-ku Boburning o‘g‘li sifatida yana biron martabaga erishar, ammo hozir uning 
atrofida turganlar Humoyun qaytsa hozirgi davr-u davronlaridan butunlay mahrum 
bo‘lishlari aniq. Shuning uchun Komronning o‘zidan ham ko‘ra uning atrofidagi a’yonlar 
aka-uka orasidagi ixtilofni iloji boricha avj oldirishdan manfaatdor edilar. Xonzoda begim 
qalbiga quyulib kelgan bu alamli o‘ylarni Komronga qanday aytishni bilmay bo‘g‘ilib 
gapirdi: 
— Hazratim, siz o‘z og‘angiz bilan bunchalik adovatga borishingizdan faqat yovuz 
odamlar suyunurlar. Ammo mening dilimda og‘a-ini adovati et bilan tirnoqni 
ajratgandagi kabi og‘riq qo‘zg‘aydir. Sizning otameros she’riy iste’dodingiz bunday 
adovatga zinhor xizmat qilmasligi kerak. Xudo xohlasa, siz hali Humoyun bilan 
yarashursiz. O‘shanda bu masnaviylar tilga olinsa xotiringizga qanchalik malol kelishini 
bir o‘ylang! 
Oq ot ustida turgan Komron bir lahza jim qoldi. Shu topda Komron Xonzoda begimning 
ko‘ziga otasidek savlatli va xushbichim ko‘rindi. O‘zi ham kuchga to‘lgan o‘tiz besh yoshli 
yigit, hamon chap qo‘lida ko‘tarib turgan kattagina o‘g‘lining og‘irligini go‘yo sezmaydi... 
— Siz malolni aytasiz, begim, ammo hozir mirzo Askariyning hayoti xavf ostida, uni kim 
qutqargay? — dedi Komron. 
— Agar biz qo‘yib bersak, Mirzo Humoyun qizilboshlarni Kobulga ham boshlab kelgay, — 
deb qo‘shimcha qildi Qorachaxon. 
Said Xalil yoqasini ushlab: 
— Yo alhazar! — dedi. — Kobulni ham shia mazhabiga o‘tkazmoqchi bo‘lib qirg‘in 
boshlasalar... adovatni ana o‘shanda ko‘ring! 
Xonzoda begim yana Komronga murojaat qildi. 
— Hazratim, bu vahimalarga ishonmang! Humoyun bunchalikka bormagay! 
— Hazrat begim, siz bizga ishonmasangiz, balki Qandahorga borib voqeani o‘z ko‘zingiz 
bilan ko‘rib kelursiz? — dedi to‘satdan Komron. 
Xonzoda begim, «hozir juda pishib qolganmen, uzoq safarga yaramagaymen», deb, 
o‘zini birpas qaytardi. Ammo Komronni o‘zining haqligiga hech ishontira olmagandan 
so‘ng to‘satdan: 
— Mayli, men Qandahorga boray! — dedi. — Agar mirzo Askariyning hayoti xavf ostida 
bo‘lsa, men unga shafo’ bo‘lay. Agar Askariyni qutqarsak, siz Humoyun bilan 
yarashgaymisiz, hazratim? 
Bopusxon ham, Said Xalil va Qorachaxon ham Komronga: «Yarashish xatarli!» deganday 
bezovta bo‘lib qarashdi. 

---

Humoyun va Akbar – Avlodlar dovoni (roman). Pirimqul Qodirov