Microsoft Word avlodlar dovoni ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
120
eng shirin narsani bersa ham yemagin, xo‘pmi, jonim? 
Akbarning onasinikiga o‘xshash yirik-yirik ko‘zlari katta ammaning yuziga hayrat bilan 
tikiladi. Kattalar orasidagi murakkab munosabatlarga hali uning aqli yetmaydi. Lekin 
arkka kelib-ketib turadigan ko‘zlari sovuq bek-u a’yonlardan bolaning o‘zi ham 
begonasiraydi. ba’zilari yasama takalluflar qilib, uni gapga solmoqchi bo‘lsa, bola 
qovog‘ini uyib indamay turaveradi. Goho ammasi Gulbadan begim ikki yoshli o‘g‘ilchasi 
Saodatyorni yetaklab keladi. Akbar ular bilan biyron tilda gaplashadi, Saodatyor bilan 
o‘ynab kuladi. Ayniqsa, Xonzoda begim kelganda: 
— Momo keldi, momojon! — deb, chopqillab peshvoz chiqadi. 
Mohim enaga unga gap o‘rgatdi: 
— Hazrat begimni momo demang, hazrat amma deng! 
— Yo‘q, amma — mana! — deb Akbar Gulbadanni ko‘rsatdi. 
Yoshi oltmish yettiga kirgan Xonzoda begim so‘nggi yillarda yanada kichrayib, yengilgina 
bo‘lib qolgan. Xuddi vazni yo‘q farishtaday. O‘zi ham ko‘pincha yengil oq ipak kiyim 
kiyadi. Lekin boshidagi oq kasaba ro‘molidan ham sochi oqroq ko‘rinadi. U Akbarni 
bag‘riga bosib: 
— Momo degan tilingdan o‘zim o‘rgilay! — deb erkalatdi. — Mayli, men senga momo 
bo‘laqolay. Rahmatli bobong Bobur mirzoning ikki-uch yasharligi esimga tushmoqda. 
Men, besh yosh katta egachisi, uning beshigini tebratganman. Esimda bor, kichikligida 
qo‘lchalari, oyoqchalari ham Akbarnikidek to‘la-to‘la, miqti edi. 
Xonzoda begim Akbarda Humoyundan ham, Hamida bonudan ham o‘tgan joziba borligini 
ko‘rdi-yu, ularni eslab yuragi ezildi. Yosh go‘dak onasini uch-to‘rt oy ko‘rmasa keyin uni 
taniy olmay qoladi. Shuni biladigan Xonzoda begim: 
— Akbarjon, ota-onang esingda bormi? — deb so‘radi. — Hozir kirib kelsalar taniy 
olasenmi? 
Beshikda qolgan o‘n bir oylik bola bir yarim yildan beri ko‘rmagan ota-onasini ko‘z oldiga 
keltirmoqchi bo‘lib urindi, lekin keltira olmadi. Ma’yus bosh chayqab: 
— Yo‘q, — dedi. 
Shunday sho‘x bola ota-onasi to‘g‘risida gap chiqsa, tirik yetimdek ma’yus bo‘lib 
qolishini ko‘rgan Mohim enaga ko‘ziga yosh olib, shivirlab hasrat qildi: 
— Hazrat begim, bahor o‘tdi, bolalarimizni bog‘rog‘larga sayrga olib chiqolmadik. Bizni 
qo‘riqlash bahonasida hibsda saqlamoqdalar. Arkka suv meshda tashib kelinadi, 
ko‘kalamzori yo‘q. Devordan shunday pastga qarasangiz, maysazorda buloq suvlari oqib 
turibdir. Biz hammasidan mahrummiz. 
Xonzoda begim boya kelayotganda Komron mirzoning to‘rt yashar o‘g‘li Ibrohim 
tarbiyachilari-yu qo‘riqchilari bilan arkning etagidagi ko‘kalamzorda naqora chalib, 
koptok tepib o‘ynab yurganini ko‘rgan edi. Komronning o‘g‘li shunday yayrab erkin 
yurganda Akbarni hibsdagiday tutishlari Xonzoda begimga chidab bo‘lmas bir adolatsizlik 
bo‘lib tuyuldi. 
— Yuringlar, biz ham maysazorlarga chiqaylik! — deb, Akbarni qo‘lidan oldi. Mohim 
enaga va Jajji enaga o‘z o‘g‘ilchalarini yetakladilar. Ark darvozaxonasida turgan qurolli 
qo‘riqchilar. 
— Ruxsati oliy bo‘lmasa Akbar mirzoni chiqarishga haqqimiz yo‘q, — dedilar. 
Xonzoda begim Komronning hozir arkda yo‘qligini bilar edi. 
— Hazratim menga ruxsat berganlar, — dedi qo‘riqchiga. — Butun mas’uliyatini men o‘z 
zimmamga olurmen. Oching darvozani! 
Jussai kichkina bu nuroniy kampir mamlakatning eng mo‘tabar kayvonisi ekanini 
qo‘riqchilar ham bilar edilar. Ular begimning malikalarga xos qat’iyat bilan bergan 
buyrug‘ini bajarishga majbur bo‘ldilar. 

---

Humoyun va Akbar – Avlodlar dovoni (roman). Pirimqul Qodirov