Microsoft Word 1 Arif thesis cover final doc

APPENDIX 4 
YABAN – TEXTUAL VARIANTS 
395 
Ağzı burnu kan içinde, kolu kanadı kırılmış, bir yaralı kuşu andırıyordu. Eğer, 
kalbinin vuruşlarını omuz başlarımda hissetmesem
623
ben de onun öldüğüne 
hükmedeceğim. Yavaşça: 
—
Sus, Emeti kadın, sus, ölmemiş, diye seslendim. 
Fakat, kadıncağız inanmıyordu: 
—
Öldü
624
, benim bir tanecik yavrum öldü; diyordu. 
Eve geldiğimiz vakit, çocuğu kendi yatağım üstüne 
625
yatırdım. Ninesi, onu 
kucağına almak istiyordu. 
—
Sen şöyle, bir köşede rahat dur. Ben hekimim, şimdi, onu iyi edeceğim. 
Lâkin, sen telâş etmemelisin.
[A273] 
Ve bir leğen içinde iki
626
üç havlı
627
ıslatıp 
çocuğun kanlarını silmeğe
628
başladım. Soğuk suyun temasiyle
629
aklı başına 
gelir gibi oldu. Gözlerini açıp şaşkın şaşkın etrafına bakındı
630
. Zaten bir ürkek 
ceylân gözlerine benziyen
631
gözleri 
[M223] 
büsbütün nemlenmiş, irileşmiş, parıl 
parıl olmuştu
632
. Emeti kadına: 
—
Gördün mü? İşte, gözlerini açtı; dedim. 
Ve bileklerini, şakaklarını kolonya suyuyla
633
oğuşturmak istedim. Çocuk, bu 
sefer dile geldi; kuru ve hummalı bir sesle: 
623
Eğer, kalbının vuruşlarına ta omuzum üstünde hissetmeseydim M; 
624
om. M; 
625
sırt üstü M; only 
626
om. C; 
627
havlu M; B, C, 
628
silmeye C; 
629
temasıyla C; 
630
bakmağa başladı M; 
631
benzeyen M; B; C; 
632
koyulaşmıştı M; 
633
su ,le M; suyu ile B; 

---

APPENDIX 4 
YABAN – TEXTUAL VARIANTS 
396 
—
İstemem
634
, 
635
bırak. Acıtıyorsun; dedi. Ve bunu müteakip
636
637
neresine 
dokunsam: 
—
Aman, aman; diye bağırmağa
638
başladı. 
Onu
639
, bir müddet
640
kendi haline bıraktım. 
Emeti kadın, şimdi, bir az sükûnet bulmuş, çocuğun baş ucunda 
641
sessiz sessiz 
ağlıyordu. 
Hasan, tekrar daldı. Ben ayakta, Hasana, bundan sonra göreceğimiz faciaların 
bir küçük mukaddimesi 
642
gibi bakıyorum. Yüreğim birçok fena endişelerle dolup 
boşalıyor. Kendi kendime: Bunlar, hepimizi helâk etmeden 
643
ve bu köyü yakıp 
yıkmadan
644
çekilip gitmezler.,, diyordum. 
Gece, odamın pencerelerine bir şeamet
645
kuşu gibi kanat germişti. Karanlıkta, 
artık hiç gö
[A274]
rülmiyen
646
Hasanın kesik, ittiratsız
647
solumalarını işitiyorum. 
Yaralı çocuk, arada bir içini çekiyor, küçük bir ses çıkarıyor, sonra gene kesik kesik 
solumağa 
648
başlıyordu. Emeti kadın, köşede dinlemiyen bir inilti kaynağıdır. Sanki,