Меnejment

Соғлом шубҳалилик - бундай раҳбар кўпинча “ҳар нарсада шубҳада бўл” деган шиорга амал қилса-да, бироқ носоғлом шубҳа - бу хоин, у кишиларни уриниб кўришдан қўрқитиб, эришишлари мумкин бўлган яхши нарсалардан маҳрум этилишини яхши билади. Шу билан бир қаторда, улар ўз кучига ишониш, унга соғлом шубҳа билан қараш ишчан масъулиятли қарорларни қабул қилишга чорлашини, уларни бажариш йўлида киши кучига куч қўшишни яхши тушунишади.
Камтаринлилик - бундай раҳбар камтарликнинг деярли ҳар доим истеъдодга тўғри мутаносиб эканлигини, камтарликни етишмаслиги эса нодонликнинг даракчиси эканлигини яхши тушунади. Улар:
“Камтарлик — жасорат тожи”.
“Камтарга камол, манманга — завол”.
“Камтарлик кўкка кўтарар, манманлик ерга киритар”.
“Камтар керилмайди, мол-дунёга берилмайди”.
“Камтарлик аълодир, мағрурлик балодир”.
каби халқ мақолларига риоя қилишади. Улар камтарин раҳбарнинг:

• 
  ўзини бошқалардан устун қўймаслигини;
  
• 
  илму фан ёки меҳнат соҳасидаги ютуғи билан мағрурланмаслигини;
  
• 
  катта-кичикни бирдек ҳурмат қилишини;
  
• 
  одамлар оғирини енгил қилишини;
  
• 
  хушмуомала бўлишини;
  
• 
  қандай даврада бўлмасин доимо ўзини оддий тутишини;
  
• 
  шону шуҳратга учмаслигини яхши англашади.
  

Самимий хушмуомалалилик - бундай раҳбар софдил, очиқ кўнгил бўлади, чин юрақцан гапиради. Қўл остидагиларга садоқат билан ихлос қўйиб хизмат қилади. Улар самимийликни оғир ва жуда нозик масала, у ақл ва чуқур маънавий одобни талаб этишини, , шунингдек,, кимки ўзгалар билан носамимий муносабатда бўлишга одатланган экан, у пировард натижада ўз-ўзига ҳам самимий бўлолмай қолишини яхши тушунишади.
Доноларнинг айтишларича, ҳушмуомалаликнинг ўнта белгиси бор. Улар қуйидагилар: инсоф, ақл, илм, ҳилм (мулойим), олижаноблик, кўркам феъл, яхшилик, сабр ва мулойимлик.