Мавзу: Ислом (8 соат) Режа Исломнинг вужудга келиши

5-ақида. Охиратдаги ва боқий дунёдаги ҳаётга ишониш. Қуръонда, охиратда ўлганлар тирилади, худо уларни сўроқ қилиб гуноҳкорлар дўзахда азоб тортишга, савоб иш қилганлар эса жаннатда абадий роҳат-фароғатда ҳаёт кечиришига ҳукм қилиши айтилади. Бу дунё фоний, яъни ўткинчи, алдамчи, бир лаҳзали, асосий ҳаёт эса боқий дунёда эканлиги таъкидланиб, ҳар бир киши сабр-тоқатли, инсофли, адолатли бўлиб, савоб амалар қилиши керак, ана шундагина жаннат ҳаёти унга насиб этади, дейдилар.
6-ақида. Инсон тақдирининг худо томонидан олдиндан белгилаб (пешонасига ёзиб) қўйилганлиги тўғрисидаги тасаввурлар. Бу ақидага кўра худо ҳамма нарсалар устидан, шу жумладан, одамларнинг тақдири устидан ҳам тўла ҳукмронлик қилади. Инсонда хоҳиш ва ирода эркинлиги йўқ бўлиб, инсон фақат худо хоҳлаганини, пешонасига ёзилганини кўради, деган ғоя илгари сурилади. Бу ақида ижтимоий муносабатларга тегишли бўлиб, ислом оламида кўп тортишувларга сабаб бўлган.
7-ақида. Ўлгандан кейин тирилишга ишонишдир.
Исломдаги Шиа мусулмонлари эътиқодида бешта ақида мавжуд
Қиёмат (охират кунининг келиши ва ўлганларнинг тирилиши)ни тан олиш
Тавҳид
(якка худолик)
Адл
(адолат)
Нубувват (пайғамбарлик)
Имомат
(имомлар ҳокимияти)
Ҳадислар ва уларнинг Исломда ҳамда мусулмонлар ҳаётида тутган ўрни
Қуръон илк исломда якка-ю ягона манба эди. Аммо араб истилолари натижасида вужудга келган халифалик ҳудудларида яшаётган турли халқлар талаб-эҳтиёжларига Қуръон тўла жавоб бера олмас эди. Шу тариқа ўзгарган тарихий шароитдаги талаб ва эҳтиёжларга жавоб берадиган янги манбалар вужудга келиши зарур бўлди.
Ислом олимлари Муҳаммад пайғамбарнинг ҳаёт йўли, у айтган ҳикматлари, ибратли хабарлар, кўрсатган йўл-йўриқлари, унинг ва саҳобаларининг яхши ишлари, ўгит ва насиҳатларини, билган шахслардан эшитиб, тўплай бошлаганлар. Бу янги маълумотларни «ҳадис», яъни «ҳикоя», «хабар», «ҳикмат» деб айтиш мумкин.
Ҳадислар тўплами Сунна деб юритилади. Сунний йўналишдаги мусулмонлар тан олган, ҳадисларгина сунна ҳисобланиб, у Қуръондаги кейиндаги иккинчи манба ҳисобланади.
Ҳадисларни дастлаб Муҳаммаднинг қариндошлари, халифалар, саҳобалар ишлатган, яъни улар бирон-бир кўрсатмани (аввало ҳуқуқий ҳарактердаги кўрсатмани) қонунлаштириш учун ўзлари Муҳаммад (с.а.в)дан эшитган сўзларни далил қилиб келтирганлар.