Мавзу: Фалсафа фанининг предмети, ма=сади, вазифалари ва муаммолари

terrorizm – bu to‘g‘ridan to‘g‘ri kuch
ishlatish metodi orqali siyosiy muammolarni echishning o‘ziga xos usulidir.
Terror davlatning o‘z raqiblariga nisbatan qarshi qo‘llanilishi bilan birga,
shuningdek maxfiy tashkilot va guruhlarning davlatga nisbatan qarshi qo‘llanilishi
mumkin. Birinchi holatda gap repressiv (jazo) davlat terrori haqida boryapti. Keng
ko‘lamda u fashistik davlatlarda (XX asrning 30 – 40 yillarida Germaniyada, 20–40
yillarda Italiyada, 30 – 60 yillarda Ispaniyada va h.), bir qator kommunistik
diktaturalarida (20-yillarning «qizil terrori», 30 – 50-yillarda SSSRdagi Stalin
repressiyalari, 40 – 60-yillarda Xitoydagi Maoist repressiyalari va h.), Osiyo, Afrika,
Lotin Amerikasining bir qator davlatlarida harbiy va diktatorlar tomonidan
qo‘llanilgan.Ikkinchi holatda gap haqiqiy ma’nodagi terrozizm haqida boryapti,
qaysiki oppozitsion, davlatga qarshi, maxfiy, aniq bir maqsadga qaratilgan,
boshqariladigan, mafkuraviy faoliyatni kuch ishlatish orqali o‘zida namoyon qiladi.
Terroristlarning qurbonlari tasodifiy yoki ataylab tanlangan shaxslar bo‘lishi
mumkin.
Terroristik aktlar ma’lum bir guruhlarni (yoki butun bir jamiyatni) qo‘rqitish
uchun yoki terroristlarning g‘oyalarini propoganda va namoyish qilish uchun xizmat
qiladi.
Terrorizmning mohiyatini anglash uchun odatda 3ta uning asosiy tomonlariga
e’tibor qaratiladi: harbiy, jinoiy va siyosiy. Harbiy muammo sifatida terrorizm qurolli
harakatlarningg alohida, spetsifik turi sifatida ko‘riladi va «past (sust) intensivli
qurolli to‘qnashuv» tarzida belgilanadi.
Jinoiy muammo sifatida terrorizm alohida xavfli qattiq jinoyat turidir. Nihoyat,
uchinchi pozitsiyada terrorizm siyosiy kurash sifatida ko‘riladi, qaysiki ma’lum bir
tuzumlarga yoki davlat hokimiyatining aniq, u yoki bu harakatlariga qarshi ijtimoiy-
siyosiy norozilik asosida shakllanadi.
Siyosiy terrorizm – siyosiy tizimning yo‘nalishini o‘zgartirishga har qanaqa
terroristik harakatdir. Bunda siyosiy terrorizmning haqiqiy ko‘rinishlari davlat
rahbarlarining o‘ldirilishi hisoblanadi: Djon Kennedi (1963 yil), Anvar Sadat (1981
yil), Indira Gandi (1984 yil), Radjiv Gandi (1986 yil) va h.

---

Ijtimoiy terrorizm chuqur ijtimoiy-siyosiy ziddiyatlar asosida shakllanadi. U 2
asosiy shaklda namoyon bo‘ladi: chap (so‘l) terrorizm («revolyusion», «qizil») va
o‘ng (reaksion, konservativ) terrorizm (kontrrevolyusion, fashistik oqim, «qora» yoki
«jigar rang»). CHap terroristlar ultrarevolyusion nazariyaga asoslanadilar (anarxizm,
trotskizm, maoizm va h.) va odatda hukmron tuzum bilan bog‘liq shaxslarni, ya’ni
yirik davlat arboblari, qurolli va huquq-tartibot tashkilotlarining hamda davlat
havfsizligining hukmron partiyalarining xizmatchilari va hokazolarni o‘zlariga
yo‘qotishni asosiy maqsad qilib qo‘yadilar. CHap oqimning tipik ko‘rinishi»: chor
Rossiyasining eser va anarxistlari, «Qizil brigada» (Italiya), Lotin Amerikadagi bir
qator harakatlar («Sendero luminoso» va h.). O‘ng terrorizm odatda hukmron
tuzumning radikal himoya usullari bilan, yach’ni o‘ng, liberal, demokratik ruhda
bo‘lgan siyosiy arboblarning o‘ldirilishi bilan bog‘liq. O‘ng oqimning tipik
ko‘rinishi: chor Rossiyasining qoraguruhchilari, neofashistlar, AQSHdagi Ku-Kluks-
Klan, Lotin Amerikadagi «o‘lim eskadroni» va h.z.
Etnik terrorizm radikal guruhlarning faoliyati bilan bog‘liq bo‘lib, etnik mayda
millatlar vakillaridan iborat. U o‘ziga xos muammolarni echishga qaratilgan bo‘lib,
bir necha shaklda namoyon bo‘ladi:
Etnoseparatistik terrorizm – avtonomiyani kengayishiga, suverenitetni himoya
qilishga yoki etnik mayda millatlar istiqomat qiluvchi hududlarga to‘la mustaqillikni
berishga kurashayotgan guruhlar tomonidan amalga oshirilladi. Bularga: ETA (bask
terroristik tashkiloti), IRA (Irlandiya respublika armiyasi), KMOF (Korsikaning
milliy ozodlik fronti), AMAA (Armanistonnning maxfiy arman armiyasi), SHTMRF
(SHarqiy Turkistonning milliy-revolyusion fronti), KIP (Kurd ishchi partiyasi) va h.z.
Milliy-ozodlik terrorizmi – bosib olingan va kolonial davlatlar xalqlarining
agressor va metropoliya davlatlari namoyondalariga qarshi amalga oshiriladi. U
davlat suverenitetini tiklashni o‘z oldiga maqsad qilib qo‘ygan. Terroristlarning
asosiy nishonlari yuqori pog‘onadagi amaldorlar va zobitlar (ofitserlar) hisoblanadi.
Masalan, SSSR partizan va maxfiy tashkilot a’zolarining terroristik aktlari va II jahon
urushi davridagi Evropaning fashistlarga qarshi olib borilgan terroristik aktlari
(R.Geydrixning CHexiyada, gaulyaytor Kubening Ukrainada va gaulyaytor Koxaning
Belorussiyada o‘ldirilishi va h.), Aljir, Hindixitoy davlatlarida antikolonial kurash va
h.
Diniy terrorizm. Islom niqobidagi terrorizm – an’anaviy islom dini tarqalgan
regionlarga (YAqin va O‘rta SHarq, SHimoliy Afrika va h.) hamda oxirgi o‘n yilda
musulmon diasporalari paydo bo‘lgan mamlakatlarga xosdir. Bu islom
fundamentalizmi va ekstremizmini namoyon qilishni o‘ziga xos shaklidir. U G‘arbni
o‘zida mujassam etadigan barcha narsalar bilan, uning hayot tarzi bilan bog‘liq va
nihoyat, butundunyo islom xalifaligini o‘rnatishdir. Bu oqimning tipik ko‘rinishi:
«Al-qoida», «Musulmon birodarlari», «Xizbiolloh», «Hamas», «Tolibon».
Ko‘pchilik fikriga qarshi o‘laroq, islom terrorizmidan tashqari boshqa diniy
terrorizmlar ham mavjud: yahudiy, katolik (Olster), protestant, sikx, induist va h.k.
Ammo global islom terrorizmiga nisbatan ularningg kichik mintaqaviy faoliyatini
inobatga olgan holda umumiy olganda ularga kam e’tibor beriladi.
Terrorizmning har xil ko‘riniщlari bilan kurash dunyo hamjamiyatining eng
asosiy vazifalaridan biri hisoblanadi. 

---

Ekstremizm va terrorizmga yondoshishning eng ma’qul yo‘llaridan biri bunday
hodisalarga taalluqli bo‘lgan barcha muammolar doirasini ob’ektiv ravishda xolisona,
haqiqiy ilmiy tahlil asosida idrok etishdir.
Fundamentalizm, radikalizm, ekstremizm, terrorizm qat’iy belgili aloqa bilan
bog‘langan emaslar. Mohiyat jihatdan ushbu hodisalarning har birini to‘laligicha, bir-
biriga bog‘liq bo‘lmagan holda mustaqil ravishda o‘rganib chiqish mumkin. Negaki,
ularning har biri o‘ziga xos xususiyatlarga ega bo‘lib, kelib chiqish xususiyatlari va
amal qilish jihatlari bilan bir-biridan farq qilishi mumkin. Biroq muayyan
vaziyatlarda ular o‘zaro aloqada namoyon bo‘lishlari mumkin. SHuning uchun ham
fundamentalizm, radikalizm, ekstremizm va terrorizm tushunchalari va hodisalari
nisbatini nazariy va amaliy tahqiq qilish zaruriyati kelib chiqadi.
Fundamentalizmni ijtimoiy fikrdagi e’tiqodga sodiq oqim sifatida (albatta diniy
bo‘lishi shart emas) qarab chiqish mumkinki, o‘zining asliy (o‘z nomini shundan
olgan) qadriyatlar, g‘oyalar, qandaydir ta’limot qoidalari. Dunyoqarashlar,
mafkuraviy ta’limotlarga sodiqligini va uni qat’iy ravishda himoya qilajagini e’lon
qiladi. Bunday ma’noda fundamentallik nafaqat islomda, balki har qanday dinda
(xristianlik, yahudiylik, buddaviylik va hokazo), hamda juda ko‘plab dunyoviy
ta’limotlarda ham mavjuddir.
Radikalizm – mafkuraviygina emas, balki siyosiy amaliyot va taktika (ish
yuritish tarzi) masalasiga taalluqli hodisadir. Radikal ruhdagi kishilar shuni qat’iy
ravishda targ‘ib qiladilarki, siyosiy kurashda (hamda mafkuraviy va hokazo) agar u
zarur deb topilgan natijani bersa, man’ etilgan vosita va usullarning bo‘lishi mumkin
emas. Radikalizmning mantiqiy oqibati ekstremizmdir.
Ekstremizm (siyosiy, irqiy, diniy va hokazo) mintaqaviy va hatto umumiy
xususiyat kasb etgan unchalik ham yangi hodisa bo‘lmasdan, unga qarshi kurash
o‘zining muayyan tarixiga ega. Muayyan qarashlar, g‘oyalar, e’tiqodlar tizimi
sifatidagi ekstremizmda o‘zining alohida xususiy yo‘nalishi bilan maydonga chiqqan
diniy ekstremizm o‘z ifodasining turli shakllariga ega? Etarli darajada tinchlik va
nisbatan demokratik tarzdan tortib, zo‘ravonlik va oshkora terroristik shakllargacha.
Ekstremizmni qandaydir g‘oyani alohida olingan shaxs, guruh, partiya,
tashkilot tomonidan mutaqlashtirish natijasida, uni amlaga oshirishga undovchi
o‘ziga xos o‘ta faollik sifatida qarab chiqish mumkin. Ekstremizmning o‘zi siyosiy,
mafkuraviy yoki ruhiy hodisa sifatida hamma vaqt ham jinoyat emas va har vaqt ham
jinoiy-huquqiy boshqaruv me’yorlariga to‘g‘ri kelavermaydi. Ammo bu shu
asnogacha to‘g‘ridirki, u hanuz zo‘ravonlik va tovlash usullarini qo‘llashdan tiyilib
tursa.
Terrorizm – radikalizm va ekstremizmning eng nihoiy shakli bo‘lib, davlat
ma’muriy tizimlari yoki boshqa ijtimoiy ob’ektlarga ekstremistik guruhlar talabini
bajarilishini ta’minlash maqsadida majburlash va ularga tazyiq ko‘rsatish vositasi
sifatida namoyon bo‘ladi. Terroristik amallar turli vositalar: portlatish, o‘t qo‘yish,
siyosiy arboblar joniga suiqasd, garovga olish. O‘g‘rilash va ommaviy qirg‘in
qurollarini qo‘llashga (yadroviy, biologik va kimyoviy) tahdid qilish yo‘li bilan
amalga oshiriladi. Ekstremistik ruhdagi har bir guruh ham terroristik bo‘lib qolishi
shart emas, ammo imkoniy jihatdan o‘zining mantiqiy xotimasi sifatida ekstremizm
terrorizmga olib kelishi mumkin. SHu bilan birga ushbu mantiq juda ham o‘ziga

---

xosdir. Terroristlar talablarini hukumat yoki boshqa ma’muriy tizimlar tomonidan
qondirilishi hamma vaqt ham terroristik faollikning kamayishiga olib kelmaydi.
Terroristlar orasida hamisha shunday radikallar topiladiki, ijtimoiy vaziyatning
o‘zgarishidan qat’iy nazar terror taktikasini qo‘llashda davom etadilar.
Qachonki, jamiyatda qandaydir keskin o‘zgarishlar yuz bersa, bo‘layotgan
hodisalarga nisbatan turli qarashlar paydo bo‘ladi. Tanlangan yo‘lni ma’qul
topmagan opponetlar topiladiki, ularning ta’kidlashlaricha, barcha narsani bunday
emas, balki boshqacha qilmoq lozim. Bunday fikr bilan xayrixohlik qiluvchi kishilar
guruhi ham paydo bo‘ladi. Bunday vaziyatda umuminsoniy qadriyatlar tizimiga yoki
alohida olingan katta ijtimoiy jamoalarning qadriyatlariga qarama-qarshi bo‘lgan
alohida g‘oyalar va qarashlar tizimi shakllanishi mumkin.
Tarixda terrorizm dunyoviy va diniy sohalarda ham siyosiy kurashning eng
keskin vositasi sifatida etarli darajada keng qo‘llanildi. Ayniqsa terrorizm ko‘proq
darajada jamiyatning bir holatdan ikkinchisiga o‘tish davrida, siyosiy va ijtimoiy-
iqtisodiy beqarorlik sharoitida qo‘llanilgan va qo‘llanilmoqda.
Hozirgi zamon terrorizmining o‘ziga xos xususiyatlaridan biri alohida
amaliyotdan ommaviy, jamoaviy tarzdagi oldindan yaxshi rejalashtirilgan va tashkil
etilgan saviyaga o‘tishdir. Terror endi ayrim olingan mutaassib bir kishining ishi
bo‘lmay qoldi. Hozirgi vaqtda u bilan keng tarmoq otgan, katta moliyaviy, insoniy,
texnik zahiralarga ega bo‘lgan qudratli tashkilotlar shug‘ullanmoqda. Bundan
Markaziy Osiyo mintaqasi ham istisno emas. Bu erda XX asrning 90-yillaridan
boshlab «Xizb-ut-tahrir», «Islom ozodlik partiyasi», «O‘zbekiston islomiy harakati»,
«Tojikistonning islomiy uyg‘onish harakati» (90-yillargacha ham) kabi terroristik
tashkilotlar va boshqalar faol ish olib bormoqdalar. O‘zlarining maqsadi sifatida ular
mintaqada mavjud bo‘lgan siyosiy tuzumni ag‘darib tashlab, diniy davlatni barpo
qilish ekanligini e’lon qilmoqdalar. Ushbu tashkilotlar «Tolibon», «al-Qoida» kabi
terroristik tashkilotlar bilan bevosita aloqa bog‘lagandirlar. Ularning faoliyati tashqi
kuchlarning yordami va chet ellardagi qudratli moliyaviy manbalarga asoslandir.
Ularning sa’y-xarakatlari tufayli bir qator terroristik aktlar ro‘y berdiki, ularning
natijasida ko‘plab qurbonlar, moddiy zararlar va begunoh kishilarning azob-
uqubatlarga duchor bo‘lishi kuzatiladi.
Terrorizm bilan kurashning dunyoda to‘plangan tajribasi shuni ko‘rstadiki,
yangi terroristik harakatlarning oldini olish maqsadida shunga e’tibor qaratish juda
muhimki, bunday harakatlar yo‘li bilan davlatni ular ko‘zlagan maqsadlar sari amal
qilishga majbur qilishga terroristlarda hech qanday umid qoldirmaslik lozim.
Terrorsitlarni o‘z qilmishlarining be’mani va behuda ekanligini o‘ylab ko‘rishga
majbur qilish lozimki, toki ular o‘z talablarini tanqidiy ravishda o‘ylab ko‘rsinlar va
xalqaro terrorizm jabhasida olib borilayotgan kurashda ekstremistik yo‘lning
hujumkorlik mohiyatini to‘g‘ri ekanligiga shubha qilsinlar. Terrorizmning namoyon
bo‘lishiga va uning ijtimoiy asosiga barham berish-bugungi kunning eng dolzarb
muammosidir. Faqat shugina ayrim olingan har bir davlatning, mintaqaning va
umumiy xavfsizlikning milliy xavfsizligini ta’minlay oladi.
O‘zbekiston Respublikasi dunyoda birinchilardan bo‘lib, xalqaro terrorizmning
milliy va xalqaro xavfsizlik uchun xatarli tahdid ekanligini anglab, mo‘‘tabar xalqaro
tashkilotlarning, birinchi navbatda Birlashgan millatlar tashkilotining tribunasidan

---

foydalanib xalqaro hamjamiyatning diqqat-e’tiborini bu umumiy muammoga
qaratdi
34
.