Maktabgacha ta’limda nutq madaniyati” fanidan o‘quv-uslubiy majmua

Imloviy me’yor. Imloviy me’yor, ya’ni yozuv me’yorsi adabiy tilning madaniylik darajasinibelgilovchi asosiy mezondir. Imloviy me’yor talaffuz me’yorsidan farqli o’laroqstixiyali ravishda shakllanmasdan til vakillari tomonidan ongli ravishda kelishilgan holda yuzaga keltiriladi va uning amal qilinishi maxsus imlo qoidalari orqali yo’lga qo’yiladi. Ma’lum me’yor sifatida tavsiya etilgan til unsurlaridan foydalanish millat vakillari uchun majburiy saanaladi. Hozirgacha o’zbek adabiy tilining yozuv me’yorlari 1956-yil 4-aprelda tasdiqlangan “O’zbek orfografiyasining asosiy qoidalari”ga tayanib kelgan bo’lsa, yangi alifboga o’tilishi munosabati bilan yozuv me’yorlari 1995-yil 24-avgustda tasdiqlangan “O’zbek tilining asosiy imlo qoidalariga tayanadi. Mazkur imlo qoidalarining afzallik tomoni shundaki, unda so’zlarni talaffuzga mos ravishda yozishga ko’proq ahamiyat berilgan.

Adabiy tildagi me’yoriy holatlarni mustahkamlashda lug’atlarning, xususan, imlo va izohli lug’atlarning xizmati kattadir. O’zbek tilinin 5 tomli izohli, bir qator imlo va orfoepik lug’atlar yartildi. Bu lug’atlarning ahamiyati shundan iboratki, xalq ularda berilgan til unsurlariga o’lchov sifatida qaraydi, yozishda va o’qishda o’sha formalar tarzida foydalanishga harakat qiladi. Shuning uchun ham lug’atlar xalq vakillari uchun tildan foydalanish yo’llarini ko’rsatuvchi o’ziga xos qonunlar majmuasidir.