Маданиятнинг барча ўзига хосликлари киради

Кўчманчи чорвачилик. Кўчманчи қорвачилик ҳам Ўрта Осиёда кенг тарқалган хўжалик фаолияти бўлган. У билан қозоқлар, қирғизлар, қисман ўзбек ва туркманлар шуғуллланган.
Ўрта Осиёда бу хўжаликнинг 3 тури: меридианал, вертикал ва станционал турлари бўлган. Меридионал кўчманчиликда аҳолининг кузги қаророгоҳлари энг жанубда бўлиб, баҳор келиши билан шимолга ҳаракат бошланган ёз шимолидаги яйловларда ўтказилиб, куз яқинлаши билан ортга жанубга ҳаракат бошланган. Кўчиш йўли қудуқлар, сув манбаларининг жойлашишига қараб бўлган. Энг узоқ кўчишлар қозоқларда учраган. Кўчманчилар қўл остидаги уй ҳайвонлари: от, туя, қорамол ёки қўй-эчкилар сони кўп асрлик тажриба асосида шаклланган. Қишда от емиш топиш учун туёқлари билан қорни юмшатган майдондаги ўт ўланлар 6 та қўйга етарли бўлган.
Вертикал кўчманчилик тоғлик ҳудудларда қўлланилган. Баҳор келиши билан чорвадорлар қишловдан чиқиб, яйловга молни ҳайдаганлар. Ёзги тоғ яйловларида ўтказганчорвадорлар, қишда ўз уйларига қайтганлар.
Станционер кўчувлар энг қишлоқчил районлар: Туркманистон, Ўзбекистоннинг жанубида, Манғишлоқ ярим оролида кенг ёйилган. Бу услубдаги чорвачиликда мол энг кам ҳаракатда бўлади. Чорвадорлар қишни қуллар ёки тоғ воҳаларида қор қатлами ёки тоғ воҳаларида қор қатлами юқа ёки умуман бўлмайдиган, моллар емиш, одамлар ўтин топа оладиган жойларда ўтказишган. Ёзда отар ва уюрлар қишлоқлардан 1 кунлик узоқликдаги яйловларда боқилиб, моллар 1-2 кунда бир суғориш учун ҳайдаб қайтилган. Туркманларнинг энг фахрли чорвалари йилқилар бўлган. Хусусан, ахалсткин зоти Туркманистондан узоқ ўлкаларда ҳам машҳур.
Мажмуа хўжалик. Мажмуа ёки ярим ўтроқ хўжаликни йирик воҳалар тевараги, кўл ва денгиз соҳилларидаги аҳоли олиб борган. Бу ҳудудларда ҳаракатдаги чорвачилик, деҳқончилик ва балиқчилик билан қўшиб олиб борилган.
Ўрта Осиё халқлари яна бир серунум комлекс хўжалик-ҳайдаб боқиш чорвачилигини ҳам билганлар. Унда ўтроқ деҳқончилик аҳолиси, аксари тоғ олди воҳаларида ихтисослашган чорвачилик, асосан қўйчилик билан шуғулланадилар. Ёзда аҳолининг бир қисми мол билан тоғ яйловларига йўл оладилар, қолганлари қишлоғда қолиб деҳқончилик билан шуғулланишда давом этишади. Қишда мол патсда бўлиб, қишлоқлар атрофидаги далаларда боқилган. Бу чорвачилик турининг хусусиятли яна бир томони қишга хашак тўплаш зарурлигидир.