Lev nikolayeviÇ tolstoy insan neyle yaşAR? Rusça Aslından Çeviren

36
VIII
Yıllar birbirini kovaladı ve Mihayla artık altı yıl
-
dır Semyon’un evinde yaşıyordu. Yine hiçbir yere git
-
miyor, gerekmedikçe konuşmuyordu ve onca yıldır 
sadece iki kez gülümsemişti İlki, Matryona kendi
-
sine yemek verdiğinde, diğeri de çizme diktirmeye 
gelen beye bakarken. Semyon işçisinden son derece 
memnundu. Artık nereden geldiğini sormuyordu; tek 
korkusu, Mihayla’nın onu bırakıp gitmesiydi.
Bir gün evde hep beraber oturuyorlardı. 
Matryona kap kacakları sobaya yerleştiriyor, çocuk
-
larsa bir sedirden diğerine koşuyor, pencereden dı
-
şarıyı seyrediyorlardı. Semyon bir pencerenin önün
-
de dikiş dikiyor, Mihayla ise diğerinin önünde ökçe 
çakıyordu.
Sedirdeki çocuklardan biri Mihayla’ya doğru 
koştu, omzuna dayanarak dışarı bakmaya başladı.
-Mihayla amca, baksana, yanında kızlarıyla bir 
tüccar karısı buraya geliyor gibi. Kızlardan biri de 
topal.
Çocuk bunu söyler söylemez Mihayla işini bıra
-
kıp, pencereye koştu ve dışarı baktı.
Semyon şaşırmıştı. Mihayla hiç bakmazdı dı
-
şarı, ama şimdi pencereye uzanmış bir şeye bakı
-
yordu. Semyon da baktı ve temiz giyimli bir kadının 
sahiden de onlara doğru geldiğini gördü. Kadın, kürk 
giymiş ve yün şallar bürünmüş iki kız çocuğunun 

---

İnsan Neyle Yaşar?
37
elinden tutuyordu. Kızlar birbirinin aynıydı, ikisini 
ayırt etmek mümkün değildi. Ancak birinin sol baca
-
ğı sakat olduğundan biraz aksaya aksaya yürüyordu.
Kadın sundurmaya, oradan sofaya girdi, yağ
-
murlukta kapıyı yoklayıp mandalını kaldırdı ve açtı. 
İçeri önce kızları soktu, arkalarından kendisi de gir
-
di.
-Merhaba, efendiler!
-İçeri buyurun. Ne istemiştiniz?
Kadın masaya yakın oturdu, kızlar da dizine so
-
kuldu. İçeridekileri görünce çekinmişlerdi.
-Bu iki kıza baharlık deri başmak dikilecek.
-Olur elbette. Bu kadar küçük ayakkabı hiç dik
-
medik, ama yaparız. Vardolalı yapabiliriz, keten be
-
zinden vardolasız yapar pençesini içten dikeriz. Bu 
benim ustam Mihayla.
Semyon dönüp Mihayla’ya baktı ve onun işini 
bırakmış, gözlerini hiç ayırmadan kızlara baktığını 
gördü.
Semyon, Mihayla’ya hayret etmişti. Gerçi kızlar 
da çok sevimliydi: Kara gözlü, tombulca, al yanaklı 
idiler. Üzerlerindeki kürkler ve şallar da kaliteli idi. 
Ancak Semyon, Mihayla’nın kızlara, sanki onları ta
-
nıyormuş gibi dikkatle bakmasını bir türlü anlaya
-
mıyordu.
Semyon çok şaşırdıysa da kadınla konuşmaya, 
fiyatı kararlaştırmaya başladı. Fiyatta anlaştıktan 

---

Lev Nikolayeviç Tolstoy
38
sonra ölçü almaya hazırlandı. Kadın bacağı biraz 
aksayan kızı dizine oturttu ve şöyle dedi:
-Bu kızdan iki ölçü al; topal ayağına bir başmak 
dik, sağlam ayağına da üç tane. Ayakları birbirinin 
aynıdır. İkizler.
Semyon ölçüyü aldı ve aksak olana bakarak:
-Ayağı neden böyle aksıyor? Pek de sevimli. 
Doğuştan mı böyle?
-Hayır, annesi ezmiş.
O sırada Matryona konuşmaya katıldı, bu kadı
-
nın kim olduğunu, çocukların kimin olduğunu merak 
etmişti.
-O zaman sen onların annesi değilsin?
-Ben onların ne annesiyim, ne de akrabaları. Hiç 
yakınlığımız yok, onları evlatlık aldım.
-Kendi çocukların değil ama onlara hiç kıyamı
-
yorsun!
-Nasıl kıyayım, ikisini de ben emzirip büyüttüm. 
Benim de bir bebeğim vardı, ama Tanrı onu aldı, ona 
bunlar kadar düşkün değildim.
-Peki, bunlar kimin çocukları?

---

İnsan Neyle Yaşar?