Kitap Kapağı. cdr

“Biri bir dalda yorgun, biri çılgın, havada, 

Biri daha ötede öte, durmadan öter. 

Akşam olunca döner, birleşirler yuvada, 

Melekler bu yuvayı kanatlarıyla örter.” (Tecer, 2009, s. 22) 

Bu dörtlükte şairin kuşlara verdiği değeri görmek mümkündür. Tecer’e göre kuşların 

yuvaları melekler tarafından korunmaktadır ve şair kendi gönlünü de bu kuşlara benzeterek 

doğadaki  canlılarla  özdeşim  kurma  yoluna  gider.  Çünkü  şair,  ilham  kaynağını  doğada, 

kuşların seslerinde bulur: 

“Onların baharın ruhu, kırların neşesidir, 

O sevdalı kuşların musikisi, sesidir, 

Bana şiirlerimin ahengini öğreten.” (Tecer, 2009, s. 22) 

Kabul etmek gerekir ki kuşlar, yüzyıllardır şiirlere konu olmakta ve şairler, şiirlerinin 

ahengini kuşlardan aldıklarını söylemektedirler. Bu noktada Tecer’i diğer şairlerden nasıl 

ayırmak gerekir? Bu bağlamda şairin Yaz Mevsiminde Bir Gün isimli şiiri dikkati çeker. Bu 

şiirde şair bir yılanla olan karşılaşmasını şu şekilde dile getirir: 

“Birden, ne oldu bilmem, 

Sallandım, düşecektim; 

Kendimi geri çektim: 

İri, büyük bir yılan, 

Kendi rengine çalan 

Dikenler arasında. 

Vahşi manzarasında bir tat bulmadım değil, 

Bir anda korkusuyla… 

Bu oldu bir vesile, 

Gözlerimi bıraktım, 

Ruhuna kadar baktım. 

Bana mı öyle geldi, 

Bilmem? Fakat güzeldi. 

Güzel, en ilk görüşte, 

Bir güzellik ki işte 

Mümkün değil okşamak, 

Ne birlikte yaşamak. 

Razıydım hatta eğer 

---

198 

Uluslararası Yaylacılık ve Yayla Kültürü Sempozyumu, 26 - 28 Eylül 2019 - Giresun  

International Symposium on Transhumance and Upland Settlement Culture, 26

th

 - 28

th

 of September 2019 – Giresun 

 

Onun yaşadığı yer 

Benim yatağım olsa.” (Tecer, 2009, s. 30) 

Şair, sıklıkla  yaptığı  bir gezintiden  bahsetmektedir. Ancak  yılanla karşılaşması  ve 

ona bakış açısı pek çok insanın bakış açısından farklıdır. Yılanın korkulan ve öldürücü bir 

canlı olduğu göz önünde bulundurulduğunda şairin ona  yakın davranması  farklı  bir bakış 

açısının  ürünüdür.  Şair,  yılanı  ilk  gördüğünde  irkilmiş  olsa  da  onun  vahşiliğinde  kendini 

çeken  bir  nokta  keşfeder  ve  ardından  yılanın  gözlerinden  ruhunu  görür  ve  bunun  güzel 

olduğunun farkına varır. Çünkü doğadaki her canlı yaşam hakkına sahiptir ve Tecer’in yılana 

karşı  takındığı  tavırdan  buna  saygı  duyduğu  anlaşılmaktadır.  Hatta  şair,  yılanın  yaşadığı 

yerin  kendi  yatağı  olmasını  dilemiş  ve  böylece  hem  doğayla  hem  de  yılanla  özdeşim 

kurmuştur. 

Tabiat  Odam  şiirinde  de  görüldüğü  gibi  şair,  tabiatla  yalnızca  özdeşim  kurmakla 

kalmaz  çoğu  zaman  onu  bir  yuva  olarak  görür.  Tabiat,  şairin  sevgilisiyle  beraber  olmak 

istediği yegâne mekândır. Çünkü orada doğa ve doğa güzelliklerinden başka bir şey yoktur 

ve şair doğayla uyum içinde sade bir hayat sürmeye hazırdır. Buna istinaden şair, Uzaklara 

Gidelim şiirini şu şekilde tamamlar: 

“Orda ne şan, ne kaygı, ne ıstırap, ne para! (Tecer, 2009, s. 25) 

Derin ekolojistlerin de belirttiği gibi doğada bir hiyerarşi yoktur. Bu yüzden de insan 

doğadaki hiçbir canlıdan üstün değil ve içinde yaşadığı doğanın sade bir üyesidir. Onlara 

göre bu durum insanı, gerçek mutluluğa taşıyacaktır ki Tecer de “ne şan”, “ne para” diyerek 

bunu  belirtmiş  gibidir.  Şan  istemeyerek  sade  bir  yaşama  hazır  olduğu  görülür.  Para 

istemeyerek de doğayı kontrol altına alan insan  imajından uzaklaşmış olur. Nitekim derin 

ekolojistlere göre insan, kendini ekonomik olarak gereğinden fazla tatmin etmek ister, ama 

bu son derece yanlış bir tutumdur. Çünkü insan, doğanın bir parçasıdır ve yalnızca temel 

ihtiyaçlarını  karşılayacak  kadar  doğadan  yararlanmalıdır.  Tecer’in  de  gayesi  bu  anlayışa 

oldukça yakındır. O yalnızca sevgilisiyle sade bir yaşam sürmek ister ve bu yüzden de şan 

ve para istemez. 

Sonuç  olarak  Ahmet  Kutsi  Tecer’in  doğayı  ele  aldığı  şiirlerinin  büyük  bir 

çoğunluğunda doğayla özdeşim kurduğu ve tıpkı derin ekolojistlerin belirttiği gibi kendisini 

doğanın sade bir üyesi olarak gördüğü ve insan-dışı yaşama saygı duyduğu söylenebilir. Bu 

bağlamda şairin ağaçlara sığınması, ağaca derdini açması, kendini bir kuş ve hatta bir yılanın 

yerine  koyması  ve  bu  canlıların  yaşamına  hayranlık  duyması  şairin  belli  başlı  şiirlerinin 

derin  ekoloji  bağlamında  değerlendirilmesine  olanak  sağlamıştır.  Çünkü  şair  doğanın 

dışında,  doğanın  bir  parçası  olmayan  yaşamdan  ziyade  doğayla  bir  olmayı  ve  onun  bir 

parçası olarak davranmayı tercih etmiştir. 

 

---

Uluslararası Yaylacılık ve Yayla Kültürü Sempozyumu, 26 - 28 Eylül 2019 - Giresun 

International Symposium on Transhumance and Upland Settlement Culture, 26

th

 - 28

th

 of September 2019 – Giresun

 

199