Кичик гуруҳ (3-4 ёш)

Тенгдошлари билан мулоқот. Тенгдоши билан мулоқотда 
самимийлик билан саломлаша олиш, мулойимлик билан миннатдорчилик 
билдиришга, биргаликда фаолият олиб боришга ўргатиш. Ўртоқлари билан 
қисқа вақт давомида ёнма-ён ўйнай олиши, ўйинчоқларини бошқа болалар 
билан ўртоқлашиши, ўйинда ташаббускорликни намоён қилиши, 
мулоқотда ўз имкониятларига ишонишини рағбатлантириш. 

---

60 
Тенгдошларининг кайфиятини, хурсанд ёки хафа эканлигини 
англаш ва уларга тўғри муомала қилиш, “Хафа бўлма, мен сенга ёрдам 
бераман” каби гапларни айтишга ўргатиш. Бошқа болаларга саволлар 
билан мурожаат қилишни ўргатиш, нима яхши-ю, нима ёмон эканлиги 
ҳақида унда тасаввур пайдо қилиш: нима қилиш мумкин (тенгдошларига 
ғамхўрлик қилиш), нима қилиш мумкин эмас (тўполон ва инжиқлик қилиш, 
ўйинчоқни тортиб олиш, ёмон сўзларни айтиш в.б.). Тенгдошларининг 
ишларига эътиборли бўлиш ва уларни рағбатлантиришни ўргатиш: “Жуда
чиройли чизибсан!”, “Жамолбек, ясаган уйча менга ёқди!”.
Ҳиссий ривожланиш. “Мен” концепцияси ёки ўз-ўзини англаш. 
Боланинг “Мен”и қуйидагиларда намоён бўлади: ўзини кўзгуда таниш, ўз 
исмини билиш, оила аъзолари, ўз она юрти, севимли ўйинчоқлари 
тўғрисида айтиб бериш. Болада ўзига нисбатан ишонч уйғотиш, мустақил 
ишлашга, кундалик ишларда ёрдам бериш (хонани йиғиштириш, 
телевизорни ўчириш)га ўргатиш. Ўзи ҳақида гапирганда, учинчи шахсда 
эмас, балки биринчи шахс “мен” олмошини қўллашга одатлантириш (“Мен 
ўзим ўйнайман”, “Мен ўзим ейман”, “Мен қила оламан”, “Мен ўзим 
чизаман”, “Мен яхшиман”). 
Бола ўзига ишониши ёки ишонмаслигидан қатъи назар, уни қўллаб-
қувватлаш, болага доимо “мен сен билан, мен сени тушунаяпман” деб 
тушунтириш, унинг ҳаракатларни мустақил бажаришини, савол беришини 
рағбатлантириш, муайян ролни ижро этадиган ўйинлар ташкил этиш, 
ўйинда нима ёққанлигини сўраш.