Jahon adabiyotining bestselleri markus zusak

44

Helena Shmidt badavlat bevalardan biri edi.

— Bu qari cho‘loq pullarini behudaga sarflashdan boshqasiga yara- maydi. O‘sha kampir umri bino bo‘lib qo‘lini biron marta sovuq suvga urmagan bo‘Isa kerak.
Biroq Roza bisotidagi eng yomon haqoratlami Grande ko‘chasidagi 8-raqamli uy sohiblariga atab olib qo‘yardi. Ulaming uyi Molkingdan yuqoriroqdagi baland tepalikda joylashgan edi.
— Bu — muttaham hokimning uyi, — degan edi u birinchi marta Lizelni tepalikdagi uyga olib kelganida. — Xotini shunchalar ziqnaki, hatto kun bo‘yi uyda sovqotib o‘tirsa ham kaminga¹ olov yoqmaydi. Xo- nimchaning miyasi suyulib qolgan, ha, aniq aqldan ozgan, — Roza dona- dona qilib gapirdi. Darvoza oldiga yetishgach, qiziga ishora qilib: “Bu safar sen kirasan”, — dedi.
— Nima? — Lizel bunday gapni kutmaganligi uchun qo‘rqib ketdi. Qisqa zinapoyadan keyingi kiraverishda jez taqillatkich o‘matilgan ulkan jigarrang eshik bor edi.
Roza uni itarib yubordi.
— Menga gap qaytara ko‘rma, irkit cho‘chqa! Tez-tez qimirla!
Lizel darvozani ochib, yo‘lak bo‘ylab yurdi-da, zinalami bir-bir bo- sib chiqib, ikkilana-ikkilana eshikni taqillatdi.
Eshikni bitta xalat kiygan ayol ochdi. Uning ko‘zlari chaqchaygan, sochlari to‘zg‘igan va qomati egik edi. Ayol darvoza oldida turgan Rozani ko‘rib, Lizelga bir sumka kir tutqazdi.
— Rahmat, — dedi Lizel, ammo gapiga javob qaytmadi. Eshik yopildi.
— Ko‘rdingmi? — Lizel darvoza oldiga qaytib kelishi bilan onasi bobillay ketdi. — Men shu badjahl boylar va dangasa cho‘chqalarga toqat qilishga majburman.
Qo‘lida boyagi sumkani ko‘tarib oigan Lizel orqasiga bir qarab oldi.


¹ Karnin (nemischa; Karnin; yunoncha: kaminos — o‘choq, pech) — devorga o‘yib ishlangan, kcng ochiq o’txonasi va tik mo'risi bo‘lgan, bcvosita yoqilg*i alangasi bilan xonani isitadigan o‘choq.