Ислом динида мазҳаб ва йўналишлар

Бунинг натижасида фиқҳий мазҳаблар пайдо бўлди.

«Шариат» сўзи араб тилида икки маънода қўлланилади: «сувга олиб борадиган йул» ва «тўғри йўл».

Масалан: «Сўнгра (эй, Мухаммад!), Биз сизни (диний) ишдаи иборат шариат узра (барқарор) килдик...» (Жосия, 18), оятида шариат сўзи «тўғри йўл» маъносида келган. Шариат - ислом ҳуқуқига кўра, уламолар наздида, Қуръон ва суннатда келган илоҳий кўрсатмалар (ҳукмлар)нинг мажмуидир. Бошқача айтганда, ислом динининг амалий қисмидир. Ҳуқуқшунослар эса, ислом қонунчилик мажмуини назарда тутадилар

«Фиқҳ» сўзи луғатда «чуқур тушуниш», «идрок этиш», «билиш» маъноларини билдиради. Истилоҳий маънода эса «фиқҳ» - шариат ҳукмларини ў р г а н и ш , шариат қоидаларини барча қисмлари билан англаш ҳамда қайси мақсадда ишлаб чиқарилганини тушуниш ва ўзлаштирилган ушбу илмни амалга тадбиқ этишдир. Фиқҳнинг асосий манбаси: Куръон, суннат, ижмо ва қиёс.

• «Фиқҳ» сўзи луғатда «чуқур тушуниш», «идрок этиш», «билиш» маъноларини билдиради. Истилоҳий маънода эса «фиқҳ» - шариат ҳукмларини ў р г а н и ш , шариат қоидаларини барча қисмлари билан англаш ҳамда қайси мақсадда ишлаб чиқарилганини тушуниш ва ўзлаштирилган ушбу илмни амалга тадбиқ этишдир. Фиқҳнинг асосий манбаси: Куръон, суннат, ижмо ва қиёс.

Фиқҳ билан чуқур шуғулланган олимлар фақиҳдир (фиқҳ олими, ҳуқуқшунос) деб номланди. Булар орасида энг кўзга кўринган ва фиқҳий мазҳаби ҳозиргача етиб келган мужтаҳид олимлар қўйидагилардир:

1.Имом Абу Ханифа Нуъмон ибн Собит Куфий

2.имом Молик ибн Анас Мадиний

3.имом Мухаммад ибн Идрис Шофеий

4.имом Ахмад ибн Ҳанбал Шайбоний

Мазкур мазҳаблар, ақида нуқтаи назардан бир хил, фақат фиқҳий жиҳатдан бир-биридан фарқ қилади. Шунингдек, булар бир-бирини инкор этмайди, балки қўллаб-қувватлайди.

Мазкур мазҳаблар, ақида нуқтаи назардан бир хил, фақат фиқҳий жиҳатдан бир-биридан фарқ қилади. Шунингдек, булар бир-бирини инкор этмайди, балки қўллаб-қувватлайди.