Искусство — %мирим

Гүлистан Мәтьякубова Қарақалпақстан халық шайыры

Май, 2004 жыл
Ҳақыйқый ана тымсалы еди

Әкем 41 жаста қайтыс болды. Анам 36 жаста 7 перзенти менен қалды. Сонда мен бир айлық нәресте екенмен. Бирақ, ҳәммемиз де әкемиз өлмегендей, бир жағымызда жүргендей сезинемиз. Себеби, анамыз күнде бизлерге «Әмет сондай дер еди, кисим бул исиңизди мақуллайды-мақулламайды» деп оны қулағымызға қуйды. Әкемниң басына зыяратқа бизлерди тез-тезден алып барып, оған перзентлерине байланыслы барлық жаңалықларды тири адамға айтқандай етип жеткерер еди. «Әмет, мына қызың оқыўға кирди, мына қызыңды узаттық, ямаса балаң мынандай етип қуўандырды» деп қалдырмастан айтып турар еди. Есимиз енгеннен кейин оның бул турысларын артистликке салама деп ойлап қалған ўақытларда болған. Лекин, усындай етип ҳәр сөйлесип болғаннан кейин жылар еди. Анам өмириниң ақырына шекем ерин айтып өтти. Қуран шығарыў, өлген күнин белгилеп әкемниң барлық дос яранларына дастурхан жайыўды бир жылда умытқан жоқ. Ол қарақалпақшылығы басым ҳаял болды. Оның мийнеткешлигин, пидайылығын, перзентлери ушын отқада, суўғада таяр турғанлығын ҳәммемиз де өз перзентлеримизге үлги етемиз. Кеште спектакльден шаршап келдим деместен, азанда ерте турып алып белин буўып, бизлерге өзи түрли жақлардан үйренип қайтқан түрли халықлардың миллий тағамларынан таярлап берер еди. Анамның қонақшыллығы, қолы ашықлығы таң қаларлық болды. Басқа республикадан атақлы мийманлар келип дастурханымыздан дәм татты. Зульфия апалардың қызындай болып өстик. Шараф Рашидовтың көп жаслығын көргенбиз. Көп жерге район, аўылға ертип мени бирге алып жүрер еди. Түнде бир оянсам рольлерин ядлап атырған болады, гейде түргелип ойланып отырғанын көремен. Бул оның үйреншикли әдети еди. Ҳеш қашан оның түскинликке түсип уўайымнан сарылып отырғанын көрмегенбиз. Қыйыншылық болған сайын қайсарланып алға басар еди. Туўры сөз айтыўдан ҳеш жерде, ҳеш кимнен тартынған жоқ.

Шамуратова Айымгүл Әмет қызы