qilaman-Xudo” yuqori ovozda tarannum etiladi. U boshqa ovozlardan ustun turib, yuqori
olijanoblik va go‟zallik timsoli bo„lmish asarning asosiy timsoliy doirasini ochib beradi.
Kuyning diapozoni o„rta registrda berilgani va uning kengligi ovoz diapozoniga mos
kelishi ma‟lum ma‟noda inson kuylashini eslatadi. Bas ovozini asta, bir tekisdagi qadam
bosish harakati jiddiy va qat‟iy kayfiyat yaratishda xizmat qiladi. Biroq orada, o„rta
antifiodal kurash bо„lib uzini safiga dexqonlar, shaxar kambag„allari, burjuaziya
ovozlarning o„n oltitalik cho„zimlikdagi kuy harakati, nihoyat ifodaviy va kuychan bo„lib
prelyudiya musiqasiga yumshoq iliqlik baxsh etadi.
Asarning avj pallasi o„z ichida keskin va taranglikni mujassam etib asarni yakuniy
qismiga keladi. Bu taranglik Baxning ko„plab asarlarida o„rin olgan ovozlar o„rtasidagi
bir vaqtli kontrast orqali yuzaga keladi. Biroq aynan kulminatsiya, ya‟ni avj pallasida lya-
bemol major tonallik yorqin bo„yoq sifatida ko„zga tashlanadi. Ammo yakuniy taktlarda
fa-minor tonalligiga qaytib, asosiy g‟amgin kayfiyat tasdiqlanib qoladi.
Baxning organ musiqasidagi yana bir polifonik janr, bevosita turkum ikki kismlik bilan
bog„liq. Ko„pincha bu erkin, badihaliguylikka asoslangan prelyudiya yoki fantaziya,
ba‟zan tokatta-va unga qaramaqarshi aniq va jiddiy, o„z kattiyyozilish qoida qonunlariga
amal qilingan fuga qismni tashkil qiladi.Buqismlar temp tezligi, shakli, faktura,
xarakteri,rivojlanish tamoillari bilan farq qilib alohida kelsada biroq bir biri bilan uzviy
bog„liq.
Birinchi bo„limlarning ahamiyati nafaqat kirish vazifasini o„tash, balki butun asarning
asosiy g„oyasini rivojlanishi urugini soluvchi poydevorga aylanish demakdir.
Keyinchalik kirish qismlarni fuga bilan chuqur bog„liqlik rishtalari mavjudligi
aniqlanadi.
Yoshlik chog„larida I. S. Bax o„zining ijodining yorqin ilhomi bo„lmish Tokatta va fuga
Re-minorni yaratgan edi. Uni tinglaganlar yuqoridan pastga kezib tushayotgan ohanglar
va ularnit tantanali akkordalarga qo„ilib tushishini unutmaydi. Taxmin qilishicha bu
musiqa Baxning badiha san‟atidan bir misol bo„lib, keyinchalik kompozitor uni
takomillashtirib, yuqori darajaga ko„tara olgan.
“Tokatta” so„zi ko„p ko„p ma‟noga ega. Biroq, dastlabki ko„rinishda tokatta italyan
“toccare” (organ yoki klavesin klavishalarni barmoqlar bilan teg„izish degan ma‟noni
anglatadi) so„zidan kelib chiqib klavish cholg„ular uchun mo„ljallangan fantaziyalar
nomlangan. Nemis organ tokattasining asoschisi Ditrix Beksexude hisoblanadi. D.
Bekstexude mohir ijrosidan ta‟sirlanib hayratlangan kompozitor uning fiklarini yodda
tutgan: “organda chalish bu matnsiz va teatr sahnasiz dramatik harakatdir”. D.
Beksexudeni tinglab Bax yanada erkinroq bastalashdi boshladi, natijada o„zining
zamondoshlarining nafaqat asarlarni chuqurligi va ifodaviy kuchida balki shakl
tizimining sokinligida oldinga ildab o„tdi. Xususan o„zining ilk asarlari bo„lmish mazkur
Tokatta va fuga re – minorda u fuganing shakl shamoilini aniq belgilab uni tokattadan
aniq chegaralar bilan ajratdi. Shu bilan birga ularni dramaturgik nuqtai nazarda ko„rinmas
biroq chuqur taxli orqali yuzaga chiqarishga mumkin bo„lgan, ichida pinxon sirlangan
rishtalar bilan bog„ladi.
Badihalikning kuchli yoilishi-tokatta bo„lib fuga qismiga dabdabali kirishni tashkil qiladi.
Organ uchun shuningdek, kansona va richekarlar, tokkata va fantaziya, prelyudiya,
kaprichchio, chakona, passakalya, xoral prelyudiyalar va boshqa asarlar yozilgan.
Ko„plab yevropa mamlakatlarida organ musiqasining iste‟dodli kompozitor va
cholg„uchilari dunyoga keldi .Boshqalardan ko„ra italyan musiqachi-Djirolamo
Do'stlaringiz bilan baham: