Ибрайым юсупов ойлар қосықлар ҳамь поэмалар

АҒАМЫЗ ОЗБЕК, АМАН
 
БОЛ! 
(х о р) 
Амударьямызда мауиж урған толқын
"Дослық, дослық" десип, ҳағлап ағады.
Тангда устимизге котерилген кун,
Дослық байрағындай жайнап шғады. 
Куншғыстынг шолпаны—
Ағамыз озбек, аман бол!
Қарақалпақ диқаны
Садық ини саған ол. 
Хорезмнинг топырағынан табылған
Ҳарь бир гербиш сойлер дослығымызды.
Оқып Науайынынг қосықларынан,
Бердақ "озь ағам" деп жырлаған сизди. 
Бир топырақтан онер ырысқы нанымыз,
Тамырларда араласкан қанымыз.
Бахтымызды ашты Ленин манггиге,
Қол узатып рус туысқанымыз. 
Озбек баҳаринде гуллер шрайы,
Кийгенинг бехасам, ханатлас шайы
Қолынгда ойнаған алтын сазынгнан
Дослық намалары жанглар удайы. 
Аму бойы—дослық гуллеген жаға,
Бир халқ ини болса, бреуи аға.
Тату—дослық, шадлы омиримиз ушын,

---

5 
Кел, алғыс айтайық биз партияға!
1951-жыл.
КЕЛ, НЕФТЛИ КЕЛЕШЕГИМ! 
Кегейлининг жағасында,
Жалғыз вышка турар унсиз.
Тунлерде уша басында
Жанып турар бир шоқ жулдыз. 
Бараман-да мен қарайман,
Бурғы топырақ тартқан жерден.
"Барма екен?" деп сорайман
Ҳауайы коз жгитлерден. 
"Анықлайық, достым, адеп,
Илим алдамайды" десер.
Гузги желлер алле не деп,
Вышка артында гуулеп есер. 
Отсем-де мен усы жерден,
Тусимде-де сол вышкадан
Когис жалын лаулап бирден,
Атлығардай болар мудам. 
Соннан берли, тупсиз теренг,
Қойнауынгда, туған жерим,
Ески тарих сезбей келген
Мол ғазиненг бардай сенинг. 
Соннан берли далаларда,
Бир ару қыз,—озь ашығым, 
Шақырғандай мени барьҳа,
Айлы тунде бозға шғып. 

---

6 
Самаллар-да алле не деп,
Вышка артында гуулеседи,
Қарақалпақтынг жеринде-де
Қара алтын бар деседи. 
Қуаныштан туулап журек,
Шайқалады қырда егин.
Ашығынгман, кел тезирек,
Кел, нефтли келешегим! 
1960-жыл, февраль.