Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

мен 
ҳам ўрнимдан 
туриб 
кетдим.
— Мен ж'ар ёнига ўтнб мана бу қопқончаларни қў- 
* йиб келаман.
— Мен ҳам бораман.
— Ж он, ўглим, кўлмак сувларни қара, устидаги муз- 
га ишонма, ботиб қоласан, таги чуқур.
— Унда мени кўтариб оласиз.
— Нима?
— Ўзингиз бобожоннмга айтдингиз-ку, чарчаса кў- 
тариб оламан деб.
- Аҳмадқул бобом индамади, менам индамадим. Эшак- 
ни олов ёнидаги йилғип тупига боглаб, хуржундан бо- 
божонимнинг сув кечадиган узун резинка этигини олиб, 
махсисининг устидан кия бошлади. Қараб турдим. Оёғи
30
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

ясуда калта экан. Резинка этикнинг дўпжи қорнигача 
бориб қолди. Олдин мени кўтариб ўтказди, кейин хур- 
жунни олиб ўтди.
— Насриддиннинг набираси бўламан, деб жуда эрка 
бўлиб кетибсан, — деди ахийри.
— Ўзингиз ҳам эрка бўлиб 
кетибсиз, — дедим мен 
ҳам.
— Бой бсбонгнинг уйида қарол бўлгапимни билар- 
кансан-да, отангни ҳам ўзим кўтариб катта қилувдим.
Мен ипдамадим. Йиғлагим кела бошлади. Цорлар- 
ниям, тоғларниям ёмон кўрпб қолдим. Агар йўлда бўрн 
учраб қолишидан қўрқмаганимда, 
жон-жон деб қочиб 
кетган бўлардим. Аҳмадқул 'бобом менга қараб-қараб 
қўйяпти. Бир гал лабини буриб масхара қилди, мен ҳам 
тилимни чиқариб қўйдим... Мапа бу йўлакчадан қуёнлар 
сакраб-сакраб ўтибди, бир эмас, бир нечаси... Сакрагани- 
ни оёқчаси қорга чуқурроқ ботганидан билса бўларкан. 
Ҳ ў в анави тўп бўлиб ўсган янтоқнинг устида қор йўқ, 
қуёнча, қани, еса бўлдрмикан, деб мўйловли тумшуқча-