Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

гаплардан гаплашишмаяптн. Ўтган 
ҳафта бозорда қўй- 
пинг нархи арзон бўпти, шуям гап бўнтн-ю. Бўрнлардаи, 
учар отларга минган қўрбошплардан ганлашпшганда маз-
3 7
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

за килардим. Мен ваҳималп нарсаларни яхши кўраман. 
Олдпн сал-пал дўрднб тураман-да, кейин бутунлай кўрт;- 
ман қоламан...
Ғўлани ми-риб тур, эмиш. Арра тортпшаётгаида қнмир- 
лаб кетаётган эмиш. Ҳечам-да, 
қнзиқ-қизиқ гаплардан 
ганлашишса, жон-жоп деб мнйиб турардим. Энам бплан 
Ҳапнтвойларникига чиқиб кетаверсам, ҳозир ёнғоқ ўпна- 
ётган бўлардим. Энди чиқа қолсам-чи? Йўқ, қоронғи тушиб 
қолди, ажинадан қўрқаман... Ичкари кирдим. 
Тўозонда 
бир нарсалар билқ-бплқ қахгнаяпти. Ҳалиги, кўлмак сув- 
шшг устига ёмгир ёққанда шпшиб чиқадн-ку, ўшанақа 
бўлиб қайнаяпти. Биламан, иалов пиширишяптп, нишса, 
олинг-олинг, қани-қани, қнлнб ейишади-да, кейин бобожо- 
ннмпипг оёгига ёг суртншади, кейнн бебожошш тузалиб 
қолади. Ҳеч бирлари менга гапиришмаянти. Жудаям алам 
қилди. Ииғлаворай дедим.
— Нега бётоқат бўлиб қолдинг, ўглнм?—деди ахнйрп 
бобожоиим.— Ёнимга кела қол.
— Бормайман,—дедим аламим ошиб.
— Пя-ия, нима бўлди, ўғлнм?
— Т[иғл)агим келяпти.
— Меҳмонлар'нинг олдпда уят бўладн-я!
Индамай, кигизни атайлаб чангитнб, уйшшг тўрига 
ўтиб кетдим. Чуқур токчадаги тунука қутишшг ичнда 
ообом бергап тангалар, чопнакшшг қопқогп, ҳар хил мпх- 
лар, садаф тугмалар, йплтироқ чўян соққаларим бор эди. 
Ўшаларни олиб шақпрлата бошладим. Эсонқул бобом бит- 
та қўли бплан қулоғшш беркптиб: