Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

— Б у канақа замон бўлдн-я, — деяпти гапга тушиб 
кетгап боболардан бпттаси.
— Намозга рухсат йўқ!
— Хатми Қуръонга рухсат йўқ.
— Китоб ўқишга рухсат йўқ.
— Мачитга рухсат йўқ.
— Жанозага рухсат йўқ.
— Ўлпкни ювпб-тарашга рухсат йўқ.
— Канақангп золпм замона 
бўлди-я! — деган гап- 
ларнц айтишяпти бошқа боболар қам.
— Хонэшон ҳазратларпни олиб кетишибди! — ваҳи- 
малн қплиб дедп бели букри Ю нус бобом.
— Йўғ-е, — деди соқоли йўқ Цамбарали бобом, — ав- 
валги куни кўрувдим, дўкондан кирсовун олаётган' экан- 
лар...
— Ш у кеча олиб кетишибди!
— Бечора эшон, кўп билимдон 
киши эдилар-да, — 
гапга аралашди ўзпмнинг бобом ҳам, — жон сақлайман 
деб, шўринг қурғур қариганда мелисахонанинг чўчқасп- 
ни боқаётган эдилар... Цуръони шарифни ёд билардилар, 
тавспфпни ҳам кўп чпройли айтардилар...
— Ўш а чўчқалар бошларпга етибди.
— Й ўғ-е...
— Ҳ а , шундай бўлибди.
— Хўш -хўш ?
— Опа чўчқа тугиб, қншли-қировли кунларда хашак
кам, қорни оч экан, болаларипи еб қўйибди. 
(
— Чўчқа ўз боласипи ейдими?
— Х.а, мол эгасига ўхшамаса ҳаром ўлади, деган гап 
бор-ку.
— Ё навзамбилло.
— Канақа кунларга қолдик, а?
— Началник келиб эшон ҳазратларидан чўчқанинг 
болалари қани, деб 
сўрабди, — яна 
гапира 
бошлади 
Ю нус бобо, — эшон ҳазратлари онаси еб қўйибди, деб- 
днлар. Йўқ, дебди началник, сен соқолинг ўсмай ўлгур, 
зараркунандасан, бизнинг идорамизга атайлаб кирпб ол- 
гансан. чўчқалархш қаерга кўмдинг, айт. ҳозир, бўлмаса 
мана ш у соқолингни юлиб оламан, дебди. Эшон ҳазрат-