Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

ўлмабди, эндп ҳечам ўлмайди», деб ўйладим. Аҳмадқул 
бобом ҳаммасп жойида бўлДн, ўртоқ, энди мен борай, 
тегирмонга юк ташлаб келдим, деб чиқпб кета бошладп. 
Остонага етганда орқасига ўгрилиб, Эркавой, бу набн- 
ранг бало экан, уни энди ўзим ўгил қилиб оламан, де- 
ди-да, овоз чиқармасдан соқолини силкптиб кулиб қўй- 
ди. Энажоним ловия солиб қатиқли гўжа пиширган экан, 
меи бунақа ошни жон-дилимдан яхши кўраман. Ича ту- 
риб, бўридан қўрққанимни айтиб бермоқчи бўлувдим, 
бобом:
— Овчи ўғлим, овқат ейилаётганда кўп гапирилмай- 
дп,— деб танбеҳ берди.
— Х ў п бўлади, — дедим дарров.
3— 170
33
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

Энди нчаётган эдим, энам:
— Қулуним, одобли бола кошндни ўпг қўлида уш - 
ланди, — деб ўргатди. Бунга ҳам дарров хўп дедим. Не- 
га десангиз, тезроқ ичиб бўлсам, бўри ҳақидаги гапла- 
римни кўчага чидиб ўртоқларимга ҳам айтиб роса ҳа- 
васларшш келтмрмоқчи 
эдим. Ҳовлидан ў ҳ-ўҳ, ў ҳ-ҳў, 
ким бо;р, деган йўғон-ингичка овозлар келиб долдн. Энам 
икковимиз даррбв ўрнимиздан турган эдик, эҳ-ҳе, чол- 
бувалар экан, содоли ялпоҳ Эсонқул 
бобом 
олдинда, 
соқоли иўқ, Қамбарали 
бобо, бели букик 
Ю нус бобо, 
ҳасса ушлаб юраднган Матмуса боболар кириб келиш- 
япти. Ҳаммасинпнг қўлида тугунча бор. Бир нарсалар 
олнб келишган бўлса керак, деб севиниб кетдмм. Энам 
тугунчаларни ола туриб, э, нима кераги бор эди, овора 
бўлкб, деявелдн. Мен бўлсем, э. чаккк пчтли-дл. кайта 
риб олиб кетпшса, ичпдагини 
бцлолмай 
қоламан, деб