Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

— Ҳой, болам, нима қиляпсан?—деб сўрадн.
— Ўйпаяпм-ан,—дедпм.
— Ўйинчоқларинг шунақа кўнми?
— Ҳ а , шуиақа кўн.
— 1\аии, бизга ҳам кўрсат-чн.
Ўзнм янги этнгимшшн ёки шу ўйничокларнмиими бнр 
кўрсатсам-чи, деб турувдпм, жон-жон деб рози бўлдим.
— Вой-бўй, сен жуда бой эт:ансан-ку,— деб мақтади 
Эсонқул бобом.
— Оғплхонада яна бор,—деднм япа ҳам кўпроқ мақ- 
тов эшнтгим келнб. Пега десаигиз, мен мақтов эшитишии 
жудаям-жудаям яхши кўрамаи. эшитаётганда янраб кета- 
ман.
— Меппнг пабираларимга ҳам берсанг бўларкап.
— Ғаҳимбердигами?
— Ҳ а , ўшанга.
— Х ў п , эртага бераман.
— Оббо, Эркачолнинг набирасп-ей, сен кўп сахий ҳам
38
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

экансан. Худо хоҳласа, сендан яхши йнгнт чиқади, бара- 
калла.
— Бобожон, мен намознннг дуоларшш ҳам бпламан,— 
Дедим ўрннмдан турнб.
— Йўг-е!
— Рост, энажоним ўргатган, ншонмасангиз, ўзнмнипг 
бобомдан сўранг.
— Биладн,—деан бобом тасдлқлаб,— мш и боболаринг- 
га бир ўқпб бер-чи/азаматпм.
Иккн бармоғимпп худдп энажоним ўргатгандай қилпб 
қулоғтшинг юд£шоқ жонига қўй1гб ўқпди.м.
— Вой ўғлпм-ей, вой аз-амат-ей, бери кел, пешонанг- 
дан бир ўпай,— деди Эсонқул бобом. ]\еГшн бошқа бобола- 
римнингҳа.м олдига бориб энгашнб турдпм. Псшонамдан 
ўпиб, елкамни силашдп. Роса мақтаодди, анор, узум бе- 
ришди. Эркавон, худо хоҳласа, шу боланг млсжндга нмом 
бўлади, дзйшндц. Охпрпда ўзимнннг бобом ёнцдац жой 
кўрсатнб:
—
Кел эндн, дамингии ол, эрталабдаи буён сакрайсан, 
чарчагандпрсан,—дедп.