Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

қизта олиб келднларинг, яна бнтта қўшсаларпнг ўнта 
бўлардп, жуфт бўларди, 
жуфт нарсанц 
хоспятн кўп, 
дебдп.
Эшонқул Собом:
— Э болам, ташвшп тортма, қўйпинг ўрнига мапа бу 
Аҳмадқулнпнг қўл-оёгинп боғлаб бериб келамиз,— дебди.
Энг катта бошлпқ хохолаб кулиб юборибди. Кейин 
чол боболар, энди болам, Эшон ҳазратларшш озод қилгин, 
биргалашиб, эшакка миндцрнб олиб кетайлик, дейишиб- 
ди. Энг катта бошлпқ огзини очмасдан, қорнннп силкн- 
тнб Ххулпбдшо нариги хопага ўтииглар, озгина суҳбат- 
лашасизлар, кейин бир гап бўлар, • деб қовоғини мана 
бундай қилиб хўмрайганга ўхшаб солпптприб олибди.
Бобожонлар энди пешонаси Гшлтнроқ, кичкина бош- 
ли
1
уганг хонасига ўтишибдн. Кичкина бошлиқ:
— Х уш кўрдик, отахоплар! — дебди.
Бобожонлар:
— Худоё умринг узоқ бўлснн, — дейишибди.
Пешопасп йилтпроқ бошлиқ:
^
 
— Демак Хонэшон Шодмонхон ўгли сизларга ҳам-
қишлоқ бўла^ркан-да? — деб сўрабдп.
— Иншооло, шундай, — дейишибди бобожонлар.
— Мелисахонадан 
қочган кечаси Хонэшон ' тўппа- 
тўгри сизларнинг қишлоқларипгизга бордими?
— Совуқ кечада қаёққа ҳам борардилар.
— Дочоқ Эшоннн энг аввал Эрка мпнгбоши беркит- 
дими?
— Эркавол мингбоши бўлган эмас, элликбоши бўл- 
ган.
— Э, бало бўлганда ҳам, беркитганми ахир?
— Нима, совуқ тунда Эшон ҳазратлари кўчада муз- 
лаб қолсинларми, бўлмаса,— деб Аҳмадқул 
бобом
оёғи 
билан ерни бир тепиб қўйибди.
— Бақирмаиг, — дебди пешонаси йилтироқ бошлиқ.
— Бақиравераман, — дебди яна Аҳмадқул