Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

ди бобожонлар.
— Э , рост гапни антадиган замонмн ҳозир, каллава- 
рам чоллар, — ана шу гапни айтгаьдан кейин катта бош- 
лиқ афтшш жшшриб, яна уҳ тортибди. Ўйланибди, ўй- 
лапаверибдн. Нима 
ҳақда ўйланаётганшш 
ҳеч билиб 
бўлмас эмиш. Охшри япа би:р 
уҳ тортибди-да, майли, 
сизлар бораверинглар, лекин Эшон ҳазратларшш ҳозирча 
бўшатолмайман, менинг устимда яна ўнта бошлиқ бор, 
биттасини кўндирсам бошқасшш кўцди])олмайман, Ҳаз- 
ратга мен ҳам а-тинамап, мен ҳам мусулмоп одамшшг 
фарзап;шман, тезроқ кетинглар энди, дебди-да, бобожон- 
ларга жавоб бериб юборибди.
Ҳали айтдим-ку, бу ганла|ршшг ҳаммасини Аҳмадқул 
бобомнинг даричаси ёнида ўтириб энштдик. Ҳайитвой 
ҳам эшитди, Муродхоп ўртогим ҳам эшптди. Ҳайитвой, 
катта бўлсам, мелисаларга бошлнқ 
бўламан-да, ҳамма 
Эшоп боболарни қамоқдаи чиқариб юбораман, дедн. М у- 
родхон ўртогим ўрнидан туриб, э, қорним очнб кетдн, 
уйимизга кетаман, деди. Мен бўлсам, ҳеч нарса демадим. 
Йиғлагим келаётганди-да, йиглагим келганда ҳечам га- 
пиролманман. Эшон бобом энди қоронгу уйда, ёлгиз ўз-
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

лари ўтирадплар, қорнилари оч қолса, чой ичгилари кел- 
са ҳеч ким бермапдн. Тагларига кўрпа ҳам солпшмайди, 
бошларида ёстиқ ҳам йўц... Аца шуларни ўнладим, ўй- 
ладиму энди сал-пал йиглагим кела бошлади.
Ўш а куни қаттиқ шамол эсаётувди. Энажоним, ху- 
донинг марҳамати эсяпти, ерларни қуритади, дарахтлар- 
ни қнш уйҳусидан уйготади, ўт-ўланлар 
ўснб чиқади, 
шамол эмас, оромбахш баҳорнинг элчиси бу, дейди. Цо- 
ронғу тушгандан кейин шамолни гувиллаши яна кучай-