Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

га одамларни тўплаб, пўқ, одам кўп бармабди, озгина 
борибди, холос, қўргончадаги богларга 
бу йил пшлов 
берилмасин, колхозга умумлашади, колхозшшг паст то- 
монидаги ерлари захлаб, шўрлаб кетгап, пахта унмаяп- 
ти, ҳукуматга мевадан кўра пахта зарурроқ бўп туриб- 
ди, боғлар бузилпб, ўрнига пахта экилади, дебди...
Бобомнпнг аввал қўлларл, 
кейин бўйни 
қалтираб, 
анчагача гапиролмай турди, кейин ўзига келиб:
— Ҳазилингни қўй, Аҳмад! — деди.
121
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

— Ҳазиллашаётганим йўқ, — деди Аҳмадқул бобом.
— Гапицгни қаитариб ол, бўлмаса ҳозир мана ш у 
теша билан чопиб ташлайман.
— Зўр бўлсанг, бориб раисни чоп, Эрка, нега менга 
дўқ урасан?
Чол боболар ўрниларидан туришувди, қўрқиб мен ҳам 
туриб олдим. Илоё уришиб қолишмасин доб худога ёл- 
ьориб турдим.
— Б у ган кпмдан чиқибди? — секин сўради ўзимнинг 
бобом.
— Ҳукуматдан, — деди 
Аҳмадқул 
бобом 
орқасига 
тисарилиб.
— Қайси ҳукуматдан?
— Энг каттасидан. Кеча идорада ёпиқ майлис бўл- 
ган экан, қарор қилишибди.
— Ш у богларни бузишга-я?
— Ҳ а , ш у богларнп бузишга, сеннкшшим, мсники- 
ниям, ҳамманикини.
— Йўқ-йўқ, — бобожоним 
бақириб 
юборди, — ҳозир 
бориб ҳаммасшш чопиб ташлайман. Ўгилдаримни отиб 
ўлдирди, куёвимни уриб ўлдирди, вримни олди, белимни 
букди, энди богимни бузадими, йўқ, пўқ... Ҳаммасини 
чониб ташлайман.
Бобожоним турган жойида тениниб, ердаги теша, ар- 
ра, то-к, қайчиларни ҳар томопга ота берди. Энажоним