Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

кўрсатиб қўяди, девди, нжроқўмбобо 
энасини согинма- 
ган экан, урмади. Цамчини боши баробар кўтарганча ор- 
қасига тисарилиб, энди менинг бобомнинг олдида тўх- 
тади:
— Ўзлари ҳам ш у ерда эканлар-да?
— Ҳ а , ш у ердамиз,— деди бобожоним.
— Золимлар замонида юртга элликбоши бўлгандин- 
гиз-а?
— Ҳ а , Марифхўжа, отанг билан бобонг сайлаганди.
— Ўғилларингиз одил ҳуқуматга қарши милтиқ кў- 
тариб чиққап эди.
94
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

— Юрт ҳнмояснга чидқан эди, 
уларни сен оттир- 
тансан.
— Куёвингиз қулоқ бўлган эди шекиллн?
— Ҳ а , Марифхўжа, уии сен.қулоқ қилдиргансан.
— Сен чол, ҳукуматнинг ашаддпй душмани бўласан. 
Эшонни ҳам сен беркитгансан. Соқолингни юлиб оламан 
ҳознр.— Ижроқўм соқолндан ушлаб ўзига тортмоқчп бў- 
лувди, 
бобожоннм 
уни 
кўкрагидан 
нтариб 
юборди. 
Ипқилмадию, қўлидаги қамчиси билан бобожонимни са- 
валай кетди, бошига, елкаларига ура бошлади.
Додлаб юбордим. Урм а, урма, менинг бобом бўлади, 
дея бақирдим. Бақирганимча 
бориб оёғини қучоқлаб, 
сонидан шундаи қаттиқ тишладимки, 
шундай 
қаттиқ 
тишладимки, жони огриди шекилли, тепиб юборди. Лой- 
га орқам билан шалоплаб тушдим. Туриб энди бу оёги- 
га ёпишиб, униям шунақа қаттиқ тишладимки, қўлидаги 
қамчиси ерга тушиб кетди. Икки қўллаб биқинимдан маҳ- 
кам сиқиб тепага кўтарган эди, 
юзига баробар бўлиб 
қолган эканман, икковп қулоғидан 
маҳкам чангаллаб 
олдим, эпди бурнидан ҳам тишлайман деб турувдим, бо-