Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

— Гапирасизларми, йўқми?
Йўк, яна гаппршимади, бошларини эгпб туравершиди.
— Нпма бало, соқовмпсан ҳамманг!— амаки шунақа 
қаттнқ бақириб ер теииндики. атрофга лой сачраб кет- 
дн. Кейин савол бераверди, бераверди. Бобожонлар ҳам 
жим туравершидп, 
тураверишди. 
Одамлар ҳам ж пм , 
мен ҳам жим туравердик. Охнри амакп, ҳой ижроқўм, 
бу соқовлар билан ўзинг гаплаш. Эгаопни топасан, топ- 
масанг ўзингни қамайман деб тезгипа бориб отига ми- 
ниб олди. Оёғидан зах ўтгандир-да, ер лой-ку, тўгрими? 
Мана, мени ҳам оёвим совқотяптп-ку.
Ижроқўм ҳассасига кўкрагпни тираб, энгашиб тур- 
ган Эсонқул бобомниг ённга келиб, отахои, бугун намоз- 
га борибмидтгагиз деб юмптоққина қилпб, эркалатнб, сал- 
пал кулиб ҳам туриб сўради.
— Бордпм нима-ю,— деб Эсонқул бобо бир оз ўйла- 
ниб қолдп,— бормадим нпма, сенга барибир эмасмп, бо- 
лам?
— Айтннг, бордингизми, йўқми?
92
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

— Бордим десам мукофот берасанми?
— Бераман, отахон, албатта бераман.
— Ў ш а мукофотни ўзинг 
олиб уйингда 
тинчгина 
ўтирсанг бўлмайдими, болам?
— Намоз ўдиётганларингда Эшон бугун нмомликка 
ўтднми, йўқми деб сўраяпман, отахон, гапга тушунсан- 
гиз-чи.
Эсонқул бобом қаддинп ростлаб, бошини баланд кў- 
тариб шохдор ҳассасшш қўлига ушлаб:
— Ҳой, М арифхўж а,— деди 
баланд 
овоз билан,— 
бобонг раҳматли Хўж айи Пиета 
масжидининг 
сўфиси 
эдн. Эртаю кеч томогини 
қириб, қулоғшш 
чўзиб азон