Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

ўтсам Эшон бобомнн сомонхонамизда кўрганимни айтиб 
қўяман, айтмасам ҳам ўзлари кўзимдан билпб олншади 
деб даррбв фикримдан қайтиб, оқ от минган амаки менга 
қараяптимикан, йўқмикан, деб мўралаб уни кузата бош- 
ладим. Йўқ, қарамаяпти экан. Ижроқўмбобо билан мас- 
лаҳат қилишяпти. 
Ш у пайтда 
одамларнп уёқ-буёққа 
итариб Ражаб камсомол билан Ю суф камсомол кириб 
кела бошлади. Ў ҳ ў , 
улар жуда 
зўр, ҳамма қўрқади. 
Раисбобо ҳам, ижроқўмбобо ҳам, жамики амакилар ҳам 
қўрқигаади. Кўчада дуч келиб қолса, ўшалар ўтиб кет- 
гунча деворга қисилиб турпшади. 
Бўлмаса катталарга 
чақиб берпшар экан-да. Чақув тугаса ўша амакиларни 
дарров қамаб қўйишар экан.
— Нотўғри ахборот берибсиз-да, 
ўртоқ,—деди оқ от 
минган амаки.
— Ахборот тўғрн,— деди Ю суф камсомол, — меи бу 
қочоқ, тескари тарғиботчинппг пзига тушганпмга ўн кун 
бўлди. Бугун у боғда пайдо бўлса, эртага бу боғда пайдо 
бўлади. Охирп яширинча намоз ўқпйдиган 
жойларни 
аниқладим. Камбаралн чолнинг, ана, ўзиям кўзини чақ-
90
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

чайтириб турибди, менга унақа қарамапг, сиздан қўрқа- 
диган жойим йўқ, мен ҳукуматнинг одами бўламан... ана 
ш у чолнинг богида кўримсизгина уй бор. Уш а ерда на- 
моз ўқишади. Ҳ а-ҳа, қочоқ шу ерга албатта келади де- 
дим-да, кечаси билан 
ухламай 
пойладим... 
Ҳ е, 
чол, 
менга унақа қарама, сен билан тегишли жойда гапла- 
шиб қўяман... Кейин чоллар йиғила бошлади. Охирида 
қочоқ Эшон шошилиб келиб, қулоғини ушлаб Оллоҳу