Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

қўй берайлик, девди, отлиқ амаки бу йигит ҳам жиноят-
*3
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

чига шерик экан, ушланглар, деб буйруқ берди...
Ижроқўм Лҳмадцул бобомнинг олдига келиб қалин 
ҳошларини керпб:
— Х ў ш ,— деди.
— Нега хўш дейсан, мен ҳўкиз эмасман-ку!— деди 
Аҳмадҳул бобом.
— Ҳўкиздан ҳам батгарсан.
— Икковимпз бир ҳўш бўларканмиз-да. Ҳ а-ҳа... Б а - 
ҳорга чиқиб ер ҳайдарканмиз-да. Ҳа-ҳа.
— Тилпнгни тий, пакана!
— Пакана дема мени, мен сендан новчаман, кел бў- 
йнмизни ўлчашиб кўрамиз.
— Эшон қаерда?
— Худонинг уйида.
— Сен беркитгансан уни!
— Й ўҳ, ҳазратимни яратганнинг ўзи беркитган.
— Ҳазиллашсам қутуламан деб ўйлаяпсанми?
— Марифхўжа, ўзинг ҳазилкашсан-ку,—деди баланд 
овоз билан Аҳмадқул бобом,— Сўфи бобонг таҳорат ҳпл- 
моҳчи бўлганда таҳорат сувига ўзинг ҳалампир солиб 
кўярдинг-ку, бобонг бечора кечгача оркасипи чангаллаб 
югуриб юрарди-ку.
— Б а с !— ижроҳўм шундай ҳаттиҳ ер тепиндики, ат- 
рофга шунақанги кўп лой сачрадики, 
ўша 
лойлардан 
бир ҳисми Ҳайитвой икковимнзнинг 
пешонамизга ҳам 
келиб тушди. Аҳмадқул бобом орқасига тисарила бош- 
ловди, ижроқўм уни қисиб кела бошладй.
— Гапир, Эшон қаерда?— сўради яна.
— Билмайман.
—Билмайсанми, 
мана 
сенга!— ижродўм 
дўлидаги 
қамчиси бнлан бир туширмоқчи бўлувди, Аҳмадқул бо- 
бом зип этиб Матмуса бобомнинг орқасига ўтди-да, ўнг 
қўлтигидан бошини чиқариб ур, ура қол, ҳа қўрқасанми, 
Матмусанинг ўғли районда бошлиқ-да, урсанг энангнп