Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

дп, а?— сўради Шайхбобо уйга қайтиб кириб.
— Ҳ а ,— деб қўйди энажоним.
— Мана бу чпройлп йигитча 
уидан қолган зурёд 
бўлса керак, товба, худди қуииб қўйгандек, а. Яратган 
эгамнинг даргоҳи кенг-да... Йўқлаб келиб кўп улуг иш 
қплибсиз, қизнм... Турмуш 
қуриб кетганипгизни била- 
ман, устанинг ҳам чирқнллаб қолган болалари кўп эди. 
Савоб нўлига қадам қўйгансиз, қизим. Панғамбаримиз
75
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

Муҳаммад алайҳи вассалам бир етимнинг кўнглини овла- 
санг, етти бор ҳажнинг савобини 
оласан, деганлар. Ва 
лекин, арвоҳларни ҳам йўқлаб турмоқ даркор. Ҳай, та- 
ҳорат кетмасдан бир тиловат қнлайлиқ бўлмаса.
Шайхбобо сандалда ўтирганича кўзини юмиб, боши- 
ли сал-пал қимирлатиб 
мен ҳечам 
эшитмаган 
дуони 
ўқий бошлади. Овози жудаям 
ёқимли, жудаям майин, 
Аҳмадқул бобомнинг чўлоқ келини боласига алла айта- 
ди-ку, ана ўшанга ўхшаркан.
— Эна, шу дуони сиз биласизми?— деб шивирладим.
— Ж и м ,— деди энам бармоғини лабига қўйиб.
— Айтинг, секинроқ ўқисин, менам ўрганиб олай.
— Ж им деяпман.
Жим бўлиб яна Шайхбобони кузата бошладим. Бети 
ўзимнинг бобомпикига қараганда катта, соқоли ҳам қа- 
лин, пешонаси кенг, бурни Эсонқул бобомникига ўхшаб 
пучуққина экан. Бошидаги салласи оқ эмас, қизил чпт- 
дан, дўпписиям кир, ўчоқбошимизда қозон ушлайдиган 
эски дўппимиз бор-ку, ўшанга 
ўхшайди... 
Аста-се&спн 
мепинг кўзим юмила бошлади. Очай десам ҳам юмилиб 
кетаверди. Кейин, ие, назарпмда эшпкдан ўзпмнппг отам