Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

кириб келаётгандай бўлди. Қош-кўзи кечаси бувим айт- 
ганидай қоп-қора, ўрта 
бўй, буғдойранг, 
кўзлари хам 
чақнаб турибди. Остона олдида тўхтаб ҳаммамизга бир- 
ма-бир қараётгандай. Отам, 
дедиму кўзпм очилиб ўр- 
пимдап туриб кетдим.
— Ж и м ,— деди энам.
Шайхбобо кўзини очиб менга бир назар солди-ю, яна 
юмиб олди. Энди сал бошқачароқ оҳангда ўқий бошла- 
ди. Кўзларимпи чирт юмиб, анча жпм турдим. Фақат қо- 
ронғи кўринади-ю, энди ҳеч 
парса 
кўрпнмайди. Яна 
қаттиқроқ юмдим, яна очдим, йўқ, энди отам ҳечам кў- 
[ринмади, йиглагим кела бошлади. 
Сурнлпб, энамнпнг 
тиззасига ўтиб олдим. Дуолар тугагач, Шайхбобо ўлгап- 
ларнинг жойи жаннатда бўлсип, 
тирикларнпнг пмони 
басаломат бўлсин, замона тинч бўлсип, элда маъмурчп- 
лик бўлспн, 
еб-ичишимизнпг, хайр-худойпларимпзнинг 
савоби умидвор арвоҳларга, 
ер эгасига, 
мулк эгасига 
тегсин, деганга ўхшаш сўзларни айтпб, фотиҳа ўқиган- 
ди, меп унча қизиқмасдан ўтирдим. 
Йўқ, фотиҳа ўқи- 
диму барибир, Эсонқул бобом бундан яхшпроқ ўқирди, 
деб ўйлайве(рдим. Кейин 
Шайхбободан 
ўлганлар ҳеч 
тирилганмн, бир марта бўлсаям тирилганини кўрганми- 
сиз, деб сўрагим келаверди. Сўрай дейману сўрай олмай- 
ман. Охири:
76
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

— Эна, мен ҳозиргина отамни кўрдим,— дедим ўр- 
нимдан туриб.
— Айланай қулунимдан,— деди энам 
ҳам ўрнидан 
тураётиб.
— Кўзимни юмиб турсам, худди шу уйга кириб ке-