Омон м ухтор ш ерлок холмс

VI
ИККИНЧИ 
киши
Қўргонов бўлимдаги бош қа йигитларга қараганда Наби 
билан ж уда қисқа гаплашган эди. У сўз очгани заҳоти, 
Наби чувак юзидаги ўткир кўзлари чақчайиб, нима, мен 
сизга шпионманми, деган ва Қўргонов дарҳол, майли, 
ж авоб сизга, дейиш га мажбур бўлганди....
Эрталаб алла-паллада уйқудан турган Наби уйда хотини 
йўқлигини сезди. Бироқ дастурхонда нонуш та тай ёр эди. У 
чой ичаётиб, кечаги суҳбатни эслаганича ғижинди. Ҳ озир 
ҳам, нима, мен Қўргоновга ш пионманми, деб ўйлаб, ўз- 
ўзидан хаф а бўлиб кетди.
Бу, хотин қаерда экан, деган хаёлдан безовталаниб 
турганида, таш қаридан хотинининг овози эшнтилди:
- Наби ака! Бу ёққа қаранг, Н аби ака...
У тўртинчи қават ойнасидан иастга — кўчага қаради.
Раънонинг галати одатлари бор! У усти ёпиқ қандайдир 
ю к маш инаси олдида турар, эри билан маслаҳат қилиб ҳам 
ўтирмай нимадир харид қилган, ўш ани уйга олиб келган 
эди.
Наби истар-истамас пастга тушди.
- К итоб жавони! - магрурланиб деди Раъно.
- Ҳ озир шу зарилмиди?! - тўнгиллади Наби.
- Ҳеч қачон зарил эмас! К итобларингиз оёқ остида 
сочилиб ётибди.
Наби ҳайдовчи билан маш инадан амаллаб ж авонни 
ерга туширди. М ашина ке ггач, энди ним а қилдик, дегандек 
хотинига эзгин тикилиб серрайди.
- Улфати чор, деб юрасиз... Ў ртоқларингизга қўнгироқ 
қилинг, - унинг ҳолатини т>'шуниб, дарҳол ф и кр бидирди 
Раъно. - Ш унақа пайтда ёрдам бериш маса...
158

---

Одатда, хотини олдида ўзини осойиш та тутадиган Наби, 
бирдан тутқаноги тутган одамдек титраб кетди:
- М енинг ҳеч қанақа ўртогим йўқ! Тушундингми?! 
Туртинчи эмас, қирқинчи қават бўлсаям, ўзим олиб 
чиқаман. Ўзим!
Ж авон катта, огир эди. Аммо Наби уни орқалаб, йўлак 
томон судрала бошлади. Эрининг нега бундай бехосдан 
ф еъли 
айниганига 
тушунмаган 
Раъно 
унинг 
ёнида 
пилдираб, ёрдам бериш га уринди.
Ниҳоят, ж авонни уйга олиб кириш гач, хотинига 
юзланиб:
- Нима, мен Қўргоновга шпионманми? - деди ҳамон 
асабийлаш иб турган Наби. - Бунақа ишда ишлагандан, 
ўлган яхш и. А риза ёзаман! Кетаман...