Hech qanday tijoriy maqsadlarda foydalanmang

2. Otlar qo‘ltiqda, arava yelkada

...O‘sha yili qish juda qattiq keldi. Hatto quyosh ham shamollab, yuzlarini sovuqqa oldirdi, uning ustiga tumov ham bo‘ldi.

Quyosh shamollaganidan keyin, undan issiq o‘rniga sovuq keldi. Men o‘z foytunimga o‘tirib, naqadar sovqotganimni bir ko‘rsangiz edi. Ko‘cha tor, ikki tomoni devor. Shu tor ko‘chada o‘zimiz arang ketayotgan bir paytda, to‘satdan oldimizdan biror arava yoki foytun chiqib qolib, ishni pachava qilib yurmasin deb, foytunchi xizmatkorimga surnay chalishni buyurdim. Xizmatkor surnayni qo‘liga olib, kuch bilan puflay boshladi. Ammo surnaydan hech bir tovush chiqmadi. Tovushlar sovuqda muzlab qolgan ekan. Holbuki, biz tomonga bir foytun kelmoqda edi.

Hech narsa qilib bo‘lmadi. Men darrov tushib, otlarni foytundan chiqardim. Keyin foytunni yelkamga ko‘tarib oldim. U juda og‘ir edi. Bir sakradim-da, devorning narigi tomoniga oshib tushdim. Yana bir sakrash bilan foytunni qaytadan yo‘lga olib tushdim. Nafasimni biroz rostlagach, otlar yoniga qaytib keldim, ularni ikkala qo‘ltig‘imga oldim va ikki sakrash bilan arava yoniga olib keldim. Bu sakrash vaqtida otlardan biri zo‘r berib tepindi.

Ha, juda noqulay bo‘ldi. Ammo men uning keyingi oyoqlarini kastumimning cho‘ntagiga solib qo‘ydim, so‘ngra ot jonivor noiloj jimgina turaverdi. Keyin otlarni aravaga qo‘shib, yo‘lga chiqdim va tez fursatda bir musofirxonaga kelib tushdim.