Hayrat ul-Abror (I- qism) Alisher Navoiy

Hayrat ul-Abror (I- qism) 
Alisher Navoiy 
241 
http://ziyonet.uz/ 
Zohir oʻlub tavrida osori mehr,
Aylar edi har nafas izhori mehr.
Bor edi bir nodira farzand anga,
Jonu koʻngul rishtasi payvand anga,
Pardai ismat aro raxshon quyosh,
Umri zamonidin oʻtub olti yosh,
Koʻrdi otasinki, sevar yoshini,
Yosh toʻkubon qildi girih qoshini.
Chehra uza yoshini koʻrgach imom,
Istadi qoshigʻa qilib extirom,
Qildi tasavvur yuzida ashkdin,
Kim magar ul yigʻlar edi rashkdin.
Shafqat ila mehr qilib oshkor,
Dedikim, ul tifl durur shirxor,
Jandarai maxd aro ojiz tani,
Rahm etibon mehr ila sevdum ani.
Mehri aning gar bu sifat fosh edi,
Ushbu jihatdin edikim, yosh edi.
Senki ichim oʻrtadi mehring tafi,
Chunki ulugʻroqsen erur muxtafi.
Boʻldi chu zohir sanga ma’zur tut,
Gʻayrat ila rashk tariqin unut.
Bu soʻz ila koʻproq oʻlub dardnok.
Aytti daryo qoshida durri pok.
Kim: «Bu jihatdin emas erdi gʻamim
Bal, yana bir gʻamdin edi motamim.
Bir kun eshittimki takallum aro,
Borur edi ogʻzinga bu mojaro,
Kim manga mahbub Haq oʻldiyu bas,

---

Hayrat ul-Abror (I- qism) 
Alisher Navoiy 
242 
http://ziyonet.uz/ 
Gʻayr sori maylgʻa qilmon havas.
Gʻayrini koʻrdumki sevarsen bu dam,
Qildi ichimni mutagʻayyir bu gʻam.
Gʻayr ila chun boʻldi aning shirkati,
Jonima oʻt soldi aning gʻayrati.
Sajda nechuk boʻlgʻay aning boshigʻa,
Kim topinur Haq bila but qoshigʻa!
Boʻlsa Samad birla sanam jilvasoz,
Qiblada boʻlgʻaymu ravo ul namoz».
Chun bu takallumni eshitti tamom,
Zabt qila olmadi ashkin imom.
Yigʻladi Haq shukrini vojib bilib,
Oʻpti boshin xayr duosi qilib,
Tiflgʻa Haqdin chu hidoyat durur,
Harne qilur taqvoyu toat durur.
Qoʻydi yigitlikta Navoiy sujud,
Chun qaridi emdi nadomat ne sud.
Soqiy, oʻshul mayki xarob aylagay,
Shayxni kayfiyati shob aylagay,
Tutki, boʻlubmen xarafu notavon,
Ayla meni toat uchun navjavon.
LVI - Oʻn Sakkizinchi Maqolat 
Falak gʻamxonasidakim, maoli parokanda a lam durur takalluf bila masrur boʻlmoq 
vajahon vayronasidakim, omoli xam ul raqam durur koʻngul uyin ma’mur tutmoq va har 
nafaskim hayot gulshanidin nasim durur, qadrin bilmak. Va har damkim umr gulidin 
shamimdurur shukrin qilmoq va to badanda xaq amri itoatigʻa quvvat bor, toatini 
mugʻtanam koʻrmoq va to ashob visoli mumkindur, iliktin bermay, oʻzni hurram tutmoq 
Dahrki hush ahligʻa zindon erur,
Boʻlgʻon anga shefta nodon erur.

---